نقش فناوری های نوین آموزشی در تقویت انگیزش یادگیری در مدارس ابتدایی

این مقاله مروری به ارائه یک تحلیل جامع و عمیق از نقش فناوری های نوین آموزشی در تقویت انگیزش یادگیری در میان دانش آموزان دوره ابتدایی می پردازد. این پژوهش، بی انگیزگی دانش آموزان را به عنوان یک چالش حیاتی در آموزش مدرن شناسایی کرده و فناوری را نه به عنوان یک راه حل جادویی، بلکه به مثابه مجموعه ای قدرتمند از ابزارها معرفی می کند که در صورت ادغام در یک چارچوب پداگوژیک استوار، می توانند تجارب یادگیری بسیار برانگیزاننده ای را خلق کنند. این مقاله با کاوش در مبانی نظری فناوری آموزشی و اصول بنیادین روانشناسی انگیزش، با تمرکز ویژه بر نظریه خودتعیین گری، به تبیین موضوع می پردازد. یافته های تلفیق شده از ادبیات پژوهشی نشان می دهد که قابلیت های مشخص فناورانه—مانند تعامل پذیری، بازخورد فوری، شخصی سازی و بازی وارسازی—به طور مستقیم نیازهای روانی بنیادین دانش آموزان را برای خودمختاری، شایستگی و ارتباط مورد خطاب قرار می دهند. این امر به نوبه خود، به عنوان یک کاتالیزور قدرتمند برای تقویت انگیزه درونی، مشارکت و نگرش مثبت به یادگیری عمل می کند. ضمن اذعان به چالش هایی مانند شکاف دیجیتال و خطر حواس پرتی، نتیجه گیری می شود که استفاده راهبردی و پداگوژیک-محور از فناوری های نوین آموزشی، یک راهبرد ضروری برای ایجاد محیط های یادگیری توانمندساز، جذاب و برانگیزاننده ای است که دانش آموزان ابتدایی برای شکوفایی به آن نیاز دارند.

کلیدواژه ها:

فناوری آموزشی ، انگیزش یادگیری ، مدارس ابتدایی ، یادگیری دیجیتال ، روانشناسی انگیزش