نقش محیط های ورزشی مدرسه در تعاملات اجتماعی و رشد مهارت های بین فردی دانش آموزان

ورزش مدرسه ای به عنوان یکی از ابزارهای تربیتی و آموزشی، علاوه بر ارتقای سلامت جسمانی، نقش مهمی در توسعه مهارت های اجتماعی و تعاملات بین فردی دانش آموزان ایفا می کند. این پژوهش با هدف بررسی نقش محیط های ورزشی مدارس در تقویت مهارت های اجتماعی دانش آموزان، بر مبنای مطالعات داخلی و بین المللی انجام شد. روش تحقیق از نوع مروری بوده و داده ها از منابع معتبر شامل مقالات، پایان نامه ها و کتب علمی گردآوری و با روش تحلیل محتوای کیفی مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها نشان می دهند که مشارکت فعال در فعالیت های ورزشی، به ویژه ورزش های گروهی و تیمی، باعث افزایش مهارت های همکاری، همدلی، مدیریت تعارض و اعتماد به نفس دانش آموزان می شود. محیط های ورزشی طراحی شده به صورت گروه محور و حمایتی، فرصت های بیشتری برای تعاملات اجتماعی فراهم می کنند و رشد مهارت های بین فردی را تقویت می کنند. همچنین، عوامل بازدارنده ای مانند محدودیت های فرهنگی و جنسیتی، کمبود زیرساخت ها و ویژگی های فردی می توانند میزان مشارکت و تاثیرگذاری ورزش بر مهارت های اجتماعی را کاهش دهند.با توجه به نتایج، طراحی محیط های ورزشی ایمن و جذاب، ارائه برنامه های متنوع ورزشی، آموزش مربیان و فراهم کردن فرصت های برابر برای تمامی دانش آموزان، از جمله اقدامات ضروری برای بهینه سازی اثرات ورزش بر مهارت های اجتماعی است. این پژوهش نشان می دهد که ورزش مدرسه ای نه تنها یک فعالیت جسمانی، بلکه ابزار موثری برای رشد روانی و اجتماعی دانش آموزان محسوب می شود و می تواند در ارتقای تعاملات بین فردی، همکاری گروهی و توانمندی های اجتماعی نقش موثری ایفا کند.

کلیدواژه ها:

محیط ورزشی مدرسه ، مهارت های اجتماعی ، تعاملات بین فردی ، ورزش گروهی ، توسعه روانی و اجتماعی ، مشارکت دانش آموزان