نقش محیط یادگیری و طراحی فضای آموزشی در پرورش سواد بدنی دانش آموزان

سواد حرکتی به عنوان یک مفهوم بنیادین در رشد همه جانبه کودکان و نوجوانان، فراتر از صرف توانایی انجام مهارت های ورزشی، بر انگیزه، اعتماد به نفس، شایستگی جسمانی، دانش و فهم افراد برای ارزش گذاری و مسئولیت پذیری در قبال فعالیت بدنی مادام العمر تاکید دارد. پرورش این شایستگی در گرو عوامل متعددی است که در این میان، محیط یادگیری و طراحی فضای آموزشی مدارس نقشی کلیدی ایفا می کنند. این مقاله مروری با هدف بررسی و تحلیل نقش محیط یادگیری و طراحی فضاهای آموزشی در پرورش سواد حرکتی دانش آموزان تدوین شده است. در این پژوهش، با مرور نظام مند منابع علمی و پژوهشی، به تحلیل چگونگی تاثیرگذاری ابعاد مختلف محیط (فیزیکی، اجتماعی، روانی و آموزشی) بر مولفه های سواد حرکتی پرداخته می شود. یافته ها نشان می دهد که طراحی فضاهای آموزشی پویا، منعطف و چالش برانگیز که فرصت های متنوعی برای حرکت و بازی فراهم می کنند، به طور مستقیم به توسعه شایستگی جسمانی و اعتماد به نفس حرکتی دانش آموزان کمک می کند. علاوه بر این، محیط اجتماعی-روانی مثبت که مبتنی بر حمایت، تشویق و عدم قضاوت است، انگیزه و علاقه دانش آموزان به مشارکت در فعالیت های بدنی را تقویت می نماید. نتایج این مقاله تاکید می کند که مدارس باید با اتخاذ یک رویکرد یکپارچه و کل نگر، محیطی غنی از فرصت های حرکتی ایجاد کنند که در آن، طراحی فضا، برنامه های درسی و فرهنگ مدرسه همگی در راستای پرورش نسلی توانمند، فعال و دارای سواد حرکتی گام بردارند. این امر مستلزم بازنگری در سیاست های طراحی مدارس و توانمندسازی معلمان برای به کارگیری رویکردهای نوین آموزشی است.

کلیدواژه ها:

سواد حرکتی ، محیط یادگیری ، طراحی فضای آموزشی ، دانش آموزان ، تربیت بدنی