آیا الگوریتم ها معلم منصف تری می شوند؟ آینده بی طرفی آموزشی با هوش مصنوعی

هوش مصنوعی به سرعت در حال تغییر چشم انداز آموزش و پرورش است و این تحول سوالات جدی درباره بی طرفی و عدالت در فرآیندهای آموزشی ایجاد کرده است. مسئله اصلی این پژوهش بررسی این موضوع است که آیا الگوریتم های هوش مصنوعی می توانند نقش معلمان انسانی را در ارزیابی و هدایت یادگیری دانش آموزان با منصفانه تر بودن جایگزین یا تکمیل کنند یا خیر. هدف پژوهش، تحلیل مزایا و معایب به کارگیری سیستم های هوشمند در مدیریت یادگیری، ارزیابی عملکرد تحصیلی و کاهش تبعیض های انسانی در محیط آموزشی است. روش تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مطالعات موردی مدارس و دانشگاه هایی است که فناوری های هوش مصنوعی را در برنامه های آموزشی خود به کار گرفته اند و داده ها از طریق مصاحبه با معلمان، تحلیل گزارش های عملکرد سیستم ها و بررسی مقالات علمی مرتبط جمع آوری شده اند. یافته ها نشان می دهد که الگوریتم های هوش مصنوعی قادر به ارائه ارزیابی های دقیق تر و بدون تعصب شخصی در برخی زمینه ها هستند و می توانند فرصت های یادگیری شخصی سازی شده برای دانش آموزان فراهم کنند، اما همزمان خطرات جدی از جمله الگوریتم های متعصب، فقدان تعامل انسانی و وابستگی بیش از حد به داده ها نیز وجود دارد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که هوش مصنوعی می تواند به عنوان ابزاری کمکی برای افزایش بی طرفی و کارایی آموزشی عمل کند، اما جایگزینی کامل معلم انسانی نه تنها عملی نیست بلکه ممکن است باعث کاهش کیفیت تعامل اجتماعی و مهارت های بین فردی دانش آموزان شود. بنابراین، استفاده هوشمندانه و نظارت شده از فناوری های هوش مصنوعی، همراه با آموزش معلمان برای مدیریت سیستم ها، ضروری است تا تعادل میان کارایی، عدالت و توسعه مهارت های انسانی حفظ شود و آینده آموزشی منصفانه تری شکل گیرد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، بی طرفی آموزشی ، عدالت در آموزش ، ارزیابی تحصیلی ، یادگیری شخصی سازی شده