آموزه های دینی و حل بحران هویت

دین بر شکوفاسازی و مزیتبخشی و ارجحیت گذاری هویت فطری، معنوی و اخلاقی اصرار ورزیده است . ادیان این توصیه را برای بشر به ارمغان آوردهاند که متعالیترین عنصر هویت و شخصیت عبارت است از سرشت معنوی آدمی، و آن را در مقایسه با سایر اجزای هویتباید بر صدد نشاند علاوه بر آنها، دین بر تنظیم، متعادلسازی و اصلاح دیگر عناصر در احساس هویت و بازداری از افراط در احساس هویت صنفی، گروهی، خانوادگی، ملی، نژادی و مانند آن تاکید تام میورزد و هماره متذکر آدمی میشود تا از دام افراط و تعصبهای جاهلانه نژادی، ملی و همانند آن بپرهیزد.هویت دینی به دلیل نقش بسیار زیادی که در فهم معنا و چگونگی زندگی ایفا می کند، یکی از مهم ترین ابعاد هویت است. شکل گیری صحیح هویت دینی در دوره نوجوانی به دلیل حساسیت این سنین در تعیین هویت، اهمیتی مضاعف پیدا می کند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی چیستی هویت دینی (نگاه فرد به ماهیت هویت دینی)، چرایی هویت دینی (دلایل فرد درباره نگرش ها و رفتارهای دینی اش) و چگونگی هویت دینی (فرایند شکل گیری هویت دینی)، در بین نوجوانان است. . آموزه های دینی می توانند به عنوان یک پل برای کاهش تنش ها و ارتقای همبستگی اجتماعی عمل کنند و راه هایی برای همزیستی مسالمت آمیز ارائه دهند. به طور کلی، دین به عنوان عنصر کلیدی در شکل دهی به هویت جوانان، می تواند به آن ها در درک بهتر خود و موقعیتشان در جامعه کمک کند. با مهیا کردن ارزش ها، چارچوب های معنوی، و فضاهای حمایتی، دین یک ابزار موثر در حل بحران هویت جوانان به شمار می آید. هرچند دین به تنهایی قادر به حل تمام مشکلات هویتی نیست، اما بدون تردید می تواند نقش مهمی در ارائه پاسخ به این چالش اساسی ایفا کند و جوانان را به سوی زندگی معنادارتر و پربارتری هدایت کند.

کلیدواژه ها:

هویت دینی ، دوره نوجوانی ، چارچوب های معنوی ، شخصیت و هویت