الگوهای والدگری دیجیتال و هوش اجتماعی نسل Z

پژوهش حاضر به بررسی پیوند الگوهای والدگری دیجیتال با ابعاد هوش اجتماعی نوجوانان نسل Z می پردازد و می کوشد نشان دهد چگونه شیوه های نظارت نرم، گفت وگوی مبتنی بر قواعد روشن، و همراهی آگاهانه والدین در محیط های برخط می تواند رشد همدلی، مهارت های ارتباطی، مدیریت تعارض و همکاری را تقویت کند. هدف ها شامل تبیین ویژگی های والدگری سازگار با زیست دیجیتال، ترسیم پیامدهای تعاملی آن بر شبکه های اجتماعی نوجوانان، و ارائه توصیه های کاربردی برای مدرسه و خانواده است. روش تحقیق به صورت تحلیلی توصیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و مقالات معتبر اجرا شده است، داده ها از طریق مرور نظام مند منابع موضوعی گردآوری و مضامین کلیدی دسته بندی شده اند. یافته ها نشان می دهد ترکیب گفت وگوی راهنما با قواعد استفاده، تعامل الگومحور والدین در رفتار رسانه ای، و تقویت سواد رسانه ای مشترک، با کاهش رفتارهای پرخطر برخط، افزایش خودتنظیمی، و بهبود کیفیت پیوندهای همسالان همراه می شود. نتایج تاکید می کند که همسویی رویکرد خانه و مدرسه، بهره گیری از بازخورد توصیفی به جای کنترل سخت گیرانه، و طراحی برنامه های آموزشی برای والدین و نوجوانان، مسیر پرورش هوش اجتماعی نسل Z را هموار می کند و زمینه رشد هویت پایدار و مشارکت اجتماعی مسئولانه را فراهم می آورد.

کلیدواژه ها:

والدگری دیجیتال ، هوش اجتماعی ، نسل Z ، سواد رسانه ای ، خودتنظیمی