بررسی تطبیقی تاثیر روش های خلاقانه تدریس قرآن و دین و زندگی بر پرورش تفکر انتقادی و اخلاق اجتماعی دانش آموزان

این پژوهش به بررسی تطبیقی تاثیر روش های خلاقانه تدریس قرآن و دین و زندگی بر پرورش تفکر انتقادی و اخلاق اجتماعی دانش آموزان می پردازد و می کوشد سازوکارهای یادگیری فعال، گفت وگو محور و مسئله محور را در مقایسه با رویکردهای سنتی تبیین کند. هدف ها شامل تبیین رابطه میان راهبردهای خلاقانه با مهارت های تحلیل، استدلال و داوری اخلاقی، و نیز ارزیابی پیامدهای رفتاری مرتبط با مسئولیت پذیری، همدلی و مشارکت جمعی است. روش تحقیق به صورت تحلیلی توصیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و مقالات معتبر اجرا شده است و با طراحی چارچوب مقایسه ای، شواهد در دو محور یادگیری شناختی و تربیت اجتماعی سامان یافته است. یافته ها نشان می دهد بهره گیری هدفمند از تلاوت معنا محور، خوانش تعاملی آیات، بازی های آموزشی ارزش محور، روایت پردازی و پروژه های خدمتی مدرسه ای، در قیاس با آموزش خطی و حافظه محور، رشد اندیشه انتقادی و حساسیت اخلاقی را تقویت می کند، پیوند یادگیری با تجربه زیسته را افزایش می دهد و مشارکت در فعالیت های جمعی را بهبود می بخشد. همچنین تاکید بر بازخورد توصیفی، پرسش های باز، و ارزشیابی فرایندی سبب می شود مهارت خودنظارتی و مسئولیت پذیری تحصیلی پایدارتر شود. بروندادها نشان می دهد تلفیق فعالیت های معنادار با اهداف هویتی و اجتماعی، مسیر ارتقای کیفیت آموزش قرآن و دین و زندگی را روشن می سازد.

کلیدواژه ها:

تدریس خلاقانه ، تفکر انتقادی ، اخلاق اجتماعی ، آموزش قرآن ، دین و زندگی