مدیریت زمان در برنامه ریزی آموزشی و تاثیر آن بر افزایش بهره وری تحصیلی

مدیریت زمان به عنوان یکی از مولفه های کلیدی در برنامه ریزی آموزشی، نقش مهمی در بهبود بهره وری تحصیلی دانش آموزان ایفا می کند. برنامه ریزی آموزشی موثر بدون توجه به زمان بندی مناسب، تعیین اولویت ها و تخصیص بهینه منابع، نمی تواند اهداف یادگیری را به صورت کامل محقق سازد. این مقاله مروری با هدف بررسی رابطه بین مدیریت زمان در برنامه ریزی آموزشی و افزایش بهره وری تحصیلی، به مرور پژوهش های داخلی و بین المللی پرداخته و عوامل موثر بر مدیریت زمان در محیط های آموزشی، از جمله تعیین اهداف روشن، طراحی محتوای متناسب، اولویت بندی فعالیت ها، استفاده از فناوری های نوین و نقش معلمان در هدایت زمان دانش آموزان را مورد بررسی قرار می دهد. نتایج نشان می دهد که مدیریت موثر زمان، علاوه بر افزایش بازده یادگیری، موجب کاهش اضطراب، ارتقای انگیزه و بهبود مهارت های خودکنترلی و سازماندهی دانش آموزان می شود. همچنین، برنامه ریزی آموزشی مبتنی بر مدیریت زمان می تواند تعامل میان معلم و دانش آموز را بهبود بخشد و فرآیند یاددهی–یادگیری را ساختاریافته و هدفمند نماید. در نهایت، این مقاله راهکارهایی برای بهره گیری بهتر از زمان در برنامه های آموزشی ارائه می دهد و ضرورت آموزش مهارت های مدیریت زمان به معلمان و دانش آموزان را مورد تاکید قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

مدیریت زمان ، برنامه ریزی آموزشی ، بهره وری تحصیلی ، سازماندهی یادگیری ، مهارت های خودکنترلی.