نقش قصه گویی در توسعه شناختی دانش آموزان/

قصه گویی یکی از قدیمی ترین و موثرترین روش های آموزشی و تربیتی است که در طول تاریخ به عنوان ابزاری برای انتقال دانش، ارزش ها و تجربیات به کودکان و نوجوانان مورد استفاده قرار گرفته است. این روش علاوه بر جذابیت و سرگرم کنندگی، دارای مزایای شناختی فراوانی است که می تواند توسعه همه جانبه ذهنی دانش آموزان را تسهیل کند. پژوهش های متعدد نشان می دهند که قصه گویی موجب ارتقای مهارت های زبانی از جمله دایره واژگان، توانایی بیان شفاهی، مهارت های شنیداری و قدرت نوشتاری دانش آموزان می شود. علاوه بر این، قصه ها با تحریک تخیل و ایجاد موقعیت های چالش برانگیز، تفکر انتقادی، خلاقیت و حل مسئله را در کودکان تقویت می کنند.قصه گویی همچنین نقش مهمی در تقویت حافظه دارد؛ ساختار منسجم داستان ها و تکرار رویدادها باعث می شود اطلاعات به صورت سازمان یافته در ذهن دانش آموزان ثبت و بازیابی شود. از سوی دیگر، استفاده از قصه ها در کلاس درس به یادگیری فعال و مشارکتی کمک می کند، زیرا کودکان را درگیر فرآیند آموزشی می سازد و انگیزه و علاقه آن ها به یادگیری را افزایش می دهد.یکی دیگر از جنبه های مهم قصه گویی، تاثیر آن بر مهارت های اجتماعی و هیجانی دانش آموزان است. شنیدن و تحلیل داستان هایی درباره روابط انسانی، همدلی، احترام به دیگران و توانایی مدیریت احساسات را در کودکان تقویت می کند. به طور کلی، قصه گویی ابزاری چندبعدی است که نه تنها به رشد شناختی، بلکه به پیشرفت اجتماعی، هیجانی و اخلاقی دانش آموزان نیز کمک می کند.با توجه به اهمیت توسعه شناختی در موفقیت تحصیلی و اجتماعی کودکان، بررسی نقش قصه گویی به عنوان یک روش آموزشی موثر، ضرورت پیدا می کند. این مقاله با هدف بررسی تاثیرات قصه گویی بر ابعاد مختلف شناختی دانش آموزان و ارائه چارچوبی علمی برای استفاده موثر از آن در مدارس تهیه شده است. یافته ها نشان می دهند که به کارگیری منظم قصه گویی در کلاس های ابتدایی می تواند موجب افزایش انگیزه یادگیری، تقویت مهارت های شناختی، خلاقیت و تعاملات اجتماعی شود و به رشد همه جانبه دانش آموزان کمک نماید.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: قصه گویی ، توسعه شناختی ، مهارت های زبانی ، تفکر انتقادی ، خلاقیت ، حافظه ، یادگیری فعال ، تعاملات اجتماعی.