بررسی تاثیر روش آموزش مشارکتی بر یادگیری زبان انگلیسی دانش آموزان

یادگیری زبان انگلیسی در مدارس ایران با چالش هایی همچون استفاده از روش های سنتی تدریس، مشارکت محدود دانش آموزان و انگیزه پایین همراه است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر روش آموزش مشارکتی بر یادگیری زبان انگلیسی دانش آموزان متوسطه اول ناحیه یک شهر کرمانشاه در سال تحصیلی ۱۴۰۳–۱۴۰۴ انجام شد. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه هشتم دو مدرسه متوسطه اول بود که یک کلاس به عنوان گروه آزمایش و یک کلاس دیگر به عنوان گروه کنترل انتخاب شد. ابزارهای جمع آوری داده شامل آزمون های مهارت های چهارگانه زبان انگلیسی (گفتاری، شنیداری، خواندن و نوشتن) و پرسشنامه انگیزه و نگرش بود. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس با اندازه های تکراری تحلیل شد.نتایج نشان داد که دانش آموزان گروه آزمایش در تمامی مهارت های چهارگانه زبان انگلیسی پیشرفت معناداری نسبت به گروه کنترل داشتند. همچنین، انگیزه و نگرش دانش آموزان گروه آزمایش بهبود یافت و اعتماد به نفس آن ها در استفاده از زبان انگلیسی افزایش یافت. این یافته ها با نظریه های ساخت گرایی و یادگیری اجتماعی ویگوتسکی همخوانی دارد و نشان می دهد که تعامل فعال، مسئولیت پذیری فردی و همکاری گروهی موجب ارتقای مهارت های زبانی و انگیزه یادگیری می شود.بر اساس نتایج، توصیه می شود معلمان و برنامه ریزان آموزشی از فعالیت های مشارکتی در کلاس های زبان انگلیسی استفاده کنند و محیط آموزشی را به گونه ای طراحی کنند که دانش آموزان فعالانه در یادگیری مشارکت داشته باشند. این رویکرد می تواند یادگیری موثرتر، انگیزه بالاتر و نگرش مثبت نسبت به زبان انگلیسی را در میان دانش آموزان تقویت کند.

کلیدواژه ها:

آموزش مشارکتی ، یادگیری زبان انگلیسی ، مهارت های چهارگانه ، انگیزه ، نگرش ، دانش آموزان متوسطه اول