تحلیل عوامل موثر در ملاحظات دفاعی- امنیتی آمایش سرزمینی با محوریت بقای کشور ایران

سرزمین بنیادی ترین عنصر و اصل اساسی علت وجودی یک کشور است. حفظ و بقای یک کشور وابسته به موجودیت سرزمینی و توسعه ملی آن در ارکان مختلف است. آمایش سرزمین، مناسب ترین بستر برای برنامه ریزی کلان و توسعه ملی در هر کشوری محسوب می شود یکی از مهم ترین بخش هایی که به ماندگاری یک کشور کمک می کند توجه به ملاحظات آمایش سرزمینی در بعد امنیتی و دفاعی آن است چون رعایت ملاحظات دفاعی - امنیتی در طرح های آمایشی، یکی از ضروریات توسعه و تداوم کشور است که عدم توجه به آن خسارت جبران ناپذیری در برخواهد داشت. مسلم است که مسائل امنیتی در مقیاس های مختلف کاربرد دارد و فقط شامل مرزهای داخلی کشورها نمی شود بلکه از شرایط بیرونی و محیط اطراف نیز متاثر است. با توجه به چنین اهمیتی،هدف از پژوهش حاضر بررسی مولفه های موثر در ملاحظات آمایش سرزمین با رویکرد دفاعی- امنیتی در راستای حفظ تمامیت ارضی کشور ایران است. روش تحقیق از نوع تحلیلی - تبیینی بوده که در آن ترکیبی از مطالعات کتابخانه ای (کتب،مقالات،اسناد) استفاده شد. نتایج تحقیق دلالت بر آن دارد که لزوم توجه به برنامه های آمایش سرزمین برای حفظ و بقای کشور اجتناب ناپذیر است لذا عواملی مانند مکان یابی استراتژیک، اصل عدم تمرکز، نگاه اصولی به روش های پدافند غیر عامل،توجه ویژه به دانش جغرافیای نظامی، استفاده از روش های نوین و فناوری های نوظهور و... نقش موثری در تدوین برنامه آمایش دفاعی- امنیتی کشور در راستای بقای و پایداری آن خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، ملاحظات دفاعی- امنیتی ، ایران