نقش تاب آوری روانی-اجتماعی در شکوفایی استعداد و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در چالش های قرن ۲۱

در قرن بیست و یکم، دانش آموزان با مجموعه ای از چالش های پیچیده نظیر تغییرات شتابان فناوری، نابرابری های اجتماعی و فشارهای روانی-هیجانی مواجه هستند. تاب آوری روانی-اجتماعی به عنوان یک سازه ی چندبعدی، نقش محوری در توانمندسازی آن ها برای سازگاری موثر، غلبه بر موانع و شکوفایی استعدادهای فردی ایفا می کند. پژوهش های اخیر نشان می دهد که سطوح بالای تاب آوری می تواند نه تنها عملکرد تحصیلی را بهبود بخشد، بلکه انگیزه درونی، مهارت های حل مسئله و خودکارآمدی تحصیلی را نیز تقویت کند. این مقاله با رویکرد مرور نظام مند، به تحلیل تعامل میان تاب آوری روانی-اجتماعی، متغیرهای میانجی همچون حمایت اجتماعی و هوش هیجانی، و پیامدهای آن برای فرآیند یادگیری و پیشرفت تحصیلی پرداخته است. نتایج مرور مطالعات منتشر شده بین سال های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۴ نشان می دهد که برنامه های آموزشی مبتنی بر تقویت مهارت های مقابله ای، آموزش سواد هیجانی و ایجاد محیط های یادگیری حامی، می توانند در ارتقاء تاب آوری و در نتیجه بهبود خروجی های تحصیلی نقشی راهبردی ایفا کنند. جمع بندی یافته ها بیانگر آن است که سیاست گذاران آموزشی و معلمان باید به پرورش این مهارت به مثابه یک سرمایه انسانی برای موفقیت در عرصه های آتی زندگی توجهی ویژه داشته باشند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری روانی-اجتماعی ، پیشرفت تحصیلی ، شکوفایی استعداد ، هوش هیجانی ، حمایت اجتماعی ، قرن بیست و یکم