چگونه توانستم دانش آموزانی که تمایلی به تشکیل گروه و انجام کار گروهی نداشتند را به همکاری و مشارکت در کارهای گروهی تشویق کنم؟

هدف از این پژوهش بررسی چگونگی ترغیب دانش آموزانی است که تمایل کمی به تشکیل گروه و انجام کار گروهی داشتند. بسیاری از دانش آموزان در کلاس های درس، به دلایل مختلفی همچون کمبود اعتماد به نفس، ترس از قضاوت همسالان، یا عادت به کار فردی، علاقه ای به مشارکت در فعالیت های گروهی نشان نمی دهند. این مساله موجب کاهش تعامل اجتماعی، افت انگیزه یادگیری و کاهش کیفیت فرآیند آموزشی می شود. پژوهش حاضر با استفاده از روش اقدام پژوهی و در بستر یک مدرسه متوسطه انجام گرفت. در ابتدا با مشاهده مستقیم، پرسش نامه و مصاحبه، میزان تمایل دانش آموزان به کار گروهی سنجیده شد. سپس با اجرای راهکارهایی همچون تشکیل گروه های کوچک، استفاده از فعالیت های عملی جذاب، تخصیص نقش های مشخص به اعضا، و ایجاد سیستم پاداش و تشویق، شرایط لازم برای افزایش انگیزه همکاری در دانش آموزان فراهم گردید. یافته ها نشان داد که پس از چند هفته اجرای مداخلات، دانش آموزان بی میل به تدریج در فعالیت ها مشارکت کرده و اعتماد به نفس و روحیه جمعی آنان بهبود یافت. در پایان، نتایج این اقدام پژوهی نشان داد که با روش های ساده و در عین حال هدفمند می توان دانش آموزان را به سوی مشارکت فعال و کار گروهی موثر هدایت کرد.

کلیدواژه ها:

کار گروهی ، اقدام پژوهی ، مشارکت فعال ، انگیزش دانش آموزان ، یادگیری تعاملی