نقش معلم در پرورش خلاقیت دانش آموزان

در دنیای امروز که با تحولات سریع علمی، اجتماعی و فناورانه مواجه است، پرورش خلاقیت در دانش آموزان به عنوان یکی از اهداف کلیدی نظام های آموزشی مطرح شده است. خلاقیت نه تنها موجب رشد فردی و اجتماعی دانش آموزان می شود، بلکه آنان را برای مواجهه با چالش های پیچیده آینده آماده می سازد. در این میان، معلم به عنوان عنصر محوری در فرآیند یاددهی-یادگیری، نقشی بنیادین در شکوفایی توانمندی های خلاقانه دانش آموزان ایفا می کند. سبک تدریس، نگرش آموزشی، تعاملات کلاسی، محیط روانی کلاس و نحوه اجرای برنامه درسی، از جمله عواملی هستند که عملکرد معلم را در این زمینه تحت تاثیر قرار می دهند. معلمانی که از روش های تدریس فعال، پروژه محور، مسئله محور و مشارکتی بهره می گیرند، موفق تر در ایجاد فضای یادگیری خلاقانه هستند. همچنین، نگرش مثبت معلم نسبت به خلاقیت، موجب حمایت از ایده های نو، پذیرش تفاوت های فردی و تشویق به تجربه گری ذهنی می شود. تعامل موثر میان معلم و دانش آموز، به ویژه در قالب ارتباط دوسویه، بازخوردهای انگیزشی و فعالیت های گروهی، نقش مهمی در افزایش اعتماد به نفس و انگیزه یادگیری دارد. از سوی دیگر، برنامه های درسی منعطف و تلفیق شده با مهارت های خلاقانه، در کنار ارتباط سازنده میان خانواده و مدرسه، می تواند مسیر پرورش خلاقیت را هموارتر سازد. این مقاله با بهره گیری از روش تحقیق مروری، به تحلیل ابعاد مختلف نقش معلم در پرورش خلاقیت دانش آموزان پرداخته و با استناد به منابع علمی معتبر، راهکارهایی برای ارتقای این نقش ارائه می دهد. یافته ها نشان می دهد که تحول در نگرش ها، توانمندسازی حرفه ای معلمان و بازنگری در سیاست های آموزشی، از الزامات اساسی برای تربیت نسل خلاق و نوآور است.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، معلم ، سبک تدریس ، تعامل کلاسی ، برنامه درسی