بررسی تاثیر محیط های یادگیری نوین بر خلاقیت و مهارت های حل مسئله دانش آموزان متوسطه اول و دوم

در عصر تحول دیجیتال و تغییرات بنیادین در نظام های آموزشی، محیط های یادگیری نوین به عنوان بستری پویا و چندبعدی برای رشد مهارت های شناختی، اجتماعی و روان شناختی دانش آموزان شناخته می شوند. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر محیط های یادگیری نوین بر خلاقیت و مهارت های حل مسئله در دانش آموزان متوسطه اول و دوم انجام شده است. محیط های یادگیری نوین شامل فضاهای فیزیکی انعطاف پذیر، فناوری های تعاملی، فعالیت های گروهی، و رویکردهای میان رشته ای هستند که موجب افزایش مشارکت، انگیزش، تعامل و تجربه محوری در فرآیند یادگیری می شوند. یافته های تحقیق نشان می دهند که طراحی فضاهای آموزشی با چیدمان های قابل تغییر، نور طبیعی، رنگ آمیزی پویا و حذف ساختارهای خشک، موجب تحریک تفکر واگرا و رشد خلاقیت در دانش آموزان می شود. همچنین، مواجهه با چالش های واقعی، پروژه های گروهی و سناریوهای آموزشی در این محیط ها، توانایی تحلیل، تصمیم گیری و ارائه راه حل های موثر را در دانش آموزان تقویت می کند. از سوی دیگر، این محیط ها با فراهم آوردن فرصت هایی برای انتخاب مسیر یادگیری، دریافت بازخورد فوری و تجربه موفقیت های کوچک، موجب افزایش خودکارآمدی و انگیزش درونی می شوند. تعاملات اجتماعی، یادگیری مشارکتی و بهبود تنظیم هیجانی نیز از دیگر پیامدهای مثبت این محیط ها هستند. تفاوت های رشدی میان دانش آموزان متوسطه اول و دوم نیز در واکنش به این نوع محیط ها مورد توجه قرار گرفته اند. در مجموع، نتایج پژوهش نشان می دهند که محیط های یادگیری نوین نه تنها موجب ارتقای کیفیت آموزش می شوند، بلکه نقش مهمی در پرورش توانمندی های فردی و اجتماعی دانش آموزان ایفا می کنند و آنان را برای زیستن در دنیای پیچیده و متغیر آینده آماده می سازند.

کلیدواژه ها:

محیط یادگیری نوین ، خلاقیت ، حل مسئله ، خودکارآمدی ، دانش آموزان متوسطه