تربیت بدنی آینده نگر: طراحی الگوی مدرسه هوشمند فعال برای ارتقای سلامت پایدار

تربیت بدنی به عنوان یکی از ارکان اساسی در توسعه سلامت جسمی و روانی دانش آموزان، نقش مهمی در ارتقای کیفیت زندگی و پیشگیری از بیماری های مزمن ایفا می کند. با پیشرفت فناوری و تغییرات سریع اجتماعی، نیاز به رویکردهای آینده نگر و بهره گیری از فناوری های نوین در آموزش تربیت بدنی بیش از پیش احساس می شود. مدارس هوشمند فعال، به عنوان محیط هایی که فناوری و فعالیت بدنی را به صورت یکپارچه در فرآیند آموزش ترکیب می کنند، فرصت های جدیدی برای ارتقای سلامت پایدار دانش آموزان فراهم آورده اند. هدف اصلی این مقاله، بررسی ادبیات پژوهشی موجود پیرامون تربیت بدنی آینده نگر و طراحی الگوی مدرسه هوشمند فعال است که بتواند به بهبود سلامت پایدار دانش آموزان کمک کند. این مطالعه با تحلیل مدل های بین المللی و بررسی چالش ها و فرصت های بومی، الگوی مناسبی برای استفاده در نظام آموزشی ایران ارائه می دهد. این مطالعه به صورت مرور روایتی (Narrative Review) انجام شده است. منابع پژوهشی مرتبط از بانک های اطلاعاتی بین المللی و داخلی مانند PubMed، Scopus، Google Scholar، SID و Magiran در بازه زمانی ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۵ بررسی و تحلیل شده اند. معیارهای ورود منابع شامل مرتبط بودن با موضوع تربیت بدنی، فناوری های نوین، مدارس هوشمند و سلامت پایدار بوده است. یافته ها نشان می دهند که بهره گیری از فناوری هایی همچون واقعیت افزوده، هوش مصنوعی و اینترنت اشیا در آموزش تربیت بدنی، موجب افزایش انگیزه و اثربخشی آموزش می شود. مدل های موفق بین المللی همچون Active School Model و WSCC چارچوب های جامعی برای ایجاد مدارس هوشمند فعال ارائه داده اند. همچنین، طراحی الگوی بومی در ایران مستلزم توجه به شرایط فرهنگی، زیرساختی و اقتصادی است. گذار از مدارس سنتی به مدارس هوشمند فعال، ضرورت اجتناب ناپذیری برای بهبود سلامت پایدار دانش آموزان است. حمایت سیاست گذاران، توانمندسازی معلمان و مشارکت والدین از عوامل کلیدی موفقیت این تحول به شمار می آیند. پژوهش های آینده باید به بررسی تاثیرات فناوری های نوین در تربیت بدنی و بومی سازی مدل های بین المللی متمرکز شوند.

کلیدواژه ها:

تربیت بدنی آینده نگر ، مدرسه هوشمند فعال ، سلامت پایدار ، فناوری در آموزش