نقش معلم در ایجاد محیط های آموزشی و پرورش موثر

این مقاله به بررسی نقش معلم در شکل دهی محیط های آموزشی پویا و پرورش اثرگذار می پردازد و با هدف تبیین سازوکارهای رفتاری، ارتباطی و سازمان دهی کلاس، به ترسیم پیوند میان کیفیت جو کلاسی، انگیزش یادگیرندگان و پیشرفت تحصیلی اقدام می کند. پرسش های اصلی بر این محور استوار است که چه ترکیبی از الگوهای رفتاری، بازخوردهای توصیفی، و طراحی فعالیت های مشارکتی می تواند به کاهش اضطراب آموزشی، تقویت خودراه بری و ارتقای تعامل یادگیری بینجامد. روش پژوهش به صورت تحلیلی توصیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و مقالات معتبر سامان یافته است؛ داده های نظری گردآوری شده طبقه بندی و مقایسه شده، سپس گزاره های عملی برای مدیریت عاطفه کلاس، شفاف سازی انتظارات یادگیری، و تقویت ارتباط مدرسه با خانواده استخراج شده است. یافته ها نشان می دهد پایایی الگوی رفتاری معلم، وضوح معیارهای پیشرفت، و تداوم بازخورد توصیفی به شکل معناداری انگیزش درونی را افزایش می دهد، تعامل همسالان را بهبود می بخشد، و خطاهای یادگیری را به فرصت بازاندیشی تبدیل می کند. برآیند تحلیل نشان می دهد ادغام مدیریت عاطفی، طرح درس انعطاف پذیر و همکاری آگاهانه با خانواده، به شکل نظام مند کیفیت محیط یادگیری را ارتقا می دهد و زمینه رشد پایدار تحصیلی و شخصیتی را فراهم می کند.

کلیدواژه ها:

معلم ، جو کلاسی ، بازخورد توصیفی ، انگیزش یادگیری ، همکاری خانواده