تاثیر آموزش های پرورشی بر رفتارهای اجتماعی دانش آموزان در مدارس

پژوهش حاضر به بررسی تاثیر آموزش های پرورشی بر بهبود رفتارهای اجتماعی دانش آموزان در مدرسه می پردازد و در پی روشن سازی سازوکارهایی است که از طریق آن ها برنامه های پرورشی می توانند همیاری، مسئولیت پذیری، احترام به قواعد و مهارت های ارتباطی را تقویت کنند. هدف ها شامل تبیین چارچوب مفهومی پیوند میان تجربه های جمعی کلاس، شوراهای دانش آموزی، گفت وگوهای هدایت شده و خدمت یادگیرانه با پیامدهای اجتماعی، و نیز استخراج شاخص های ارزیابی برای پایش پیشرفت رفتاری می شود. روش تحقیق به صورت تحلیلی توصیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و مقالات معتبر طراحی شده است و با مرور نظام مند متون، دسته بندی الگوهای مداخله و ترسیم مسیرهای اثرگذاری انجام گرفته است. خلاصه نتایج نشان می دهد استمرار فعالیت های پرورشی ساختارمند، همراه با نقش الگویی معلم، بازخورد توصیفی، و همسویی انتظارات مدرسه و خانواده، به افزایش احساس تعلق، تقویت خودنظم دهی، کاهش تعارض و پرخاشگری، و بهبود گفت وگوی همدلانه میان همسالان منجر می شود. همچنین کیفیت اجرا، تناسب فرهنگی محتوا، و مشارکت معنادار دانش آموزان در طراحی فعالیت ها، اثر نهایی را تقویت می کند. بر پایه این یافته ها، پیشنهاد می شود مدارس تقویم منظم پرورشی، نظام بازخورد مداوم، و پیوند فعال با خانواده را دنبال کنند تا پایداری تغییرات رفتاری تضمین شود.

کلیدواژه ها:

آموزش های پرورشی ، رفتارهای اجتماعی ، جامعه پذیری ، مهارت های ارتباطی ، مسئولیت پذیری