بررسی پیامدهای مخرب وابستگی دانش آموزان به تلفن همراه در محیط آموزشی و تاثیر آن بر اضطراب و سلامت روانی آنان

وابستگی دانش آموزان به تلفن همراه در سال های اخیر به یکی از مسائل مهم و پیچیده در محیط های آموزشی تبدیل شده است. رشد سریع فناوری های دیجیتال و دسترسی آسان به گوشی های هوشمند باعث شده است که بسیاری از دانش آموزان بخش قابل توجهی از زمان روزانه خود را صرف فعالیت های آنلاین، پیام رسانی و حضور در شبکه های اجتماعی کنند. این وابستگی، اگرچه می تواند در برخی موارد موجب تسهیل ارتباطات و دسترسی سریع به اطلاعات شود، اما پیامدهای منفی گسترده ای بر سلامت روانی، عملکرد تحصیلی و مهارت های اجتماعی آنان دارد. بسیاری از دانش آموزان هنگام دوری از گوشی یا مواجهه با محدودیت در استفاده از آن دچار بی قراری، نگرانی و استرس می شوند. این اضطراب مداوم می تواند منابع شناختی آنان را محدود کرده و منجر به کاهش کیفیت یادگیری، افت انگیزه تحصیلی و بروز مشکلات هیجانی شود. علاوه بر این، وابستگی به گوشی هوشمند با کاهش کیفیت خواب، ایجاد احساس تنهایی و ضعف مهارت های ارتباطی همراه است که سلامت روان و رشد اجتماعی دانش آموزان را تحت تاثیر قرار می دهد. از منظر اجتماعی و تربیتی، وابستگی به تلفن همراه نه تنها یک مسئله فردی بلکه یک پدیده فرهنگی و اجتماعی است. دانش آموزانی که ساعات زیادی را در فضای دیجیتال می گذرانند، تعاملات رو در رو و مهارت های میان فردی خود را کاهش می دهند و ممکن است دچار انزوای اجتماعی شوند. فشار همسالان، نیاز به تایید اجتماعی و حضور فعال در شبکه های اجتماعی، این وابستگی را تشدید کرده و می تواند فرهنگ مدرسه و روابط گروهی دانش آموزان را تحت تاثیر منفی قرار دهد. شناخت این ابعاد اجتماعی و فرهنگی وابستگی به تلفن همراه، ضرورت طراحی برنامه های آموزشی و تربیتی هدفمند را آشکار می کند.

کلیدواژه ها:

وابستگی ، دانش آموزان ، تلفن همراه ، محیط آموزشی ، اضطراب ، سلامت روانی