تحلیل و بررسی تاثیر باورهای مثبت و خودکارآمدی بر مسئولیت پذیری تحصیلی دانش آموزان

باورها و نگرش های مثبت دانش آموزان درباره توانمندی ها و قابلیت های خود، یکی از عوامل مهم و موثر در شکل گیری مسئولیت پذیری تحصیلی است. خودکارآمدی به عنوان باور به توانایی فرد در مدیریت و انجام موفقیت آمیز وظایف تحصیلی موجب افزایش تعهد و مسئولیت پذیری دانش آموزان نسبت به فعالیت های درسی می شود. پژوهش ها نشان می دهند که بین باورهای مثبت (خودکارآمدی تحصیلی) و مسئولیت پذیری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، به گونه ای که دانش آموزانی که خودکارآمدی بالاتری دارند، مسئولیت پذیری بیشتری در قبال فرایند یادگیری و تکالیف درسی از خود نشان می دهند. در این میان، تفاوت جنسیتی نیز مشاهده شده است به طوری که دختران معمولا باورهای مثبت و مسئولیت پذیری بالاتری نسبت به پسران دارند. باور به توانایی موفقیت در کارهای تحصیلی، موجب می شود دانش آموزان با انگیزه بیشتر و برنامه ریزی دقیق تر به انجام مسئولیت های درسی خود بپردازند و در مقابل چالش ها و مشکلات تحصیلی مقاوم تر باشند.شکل گیری باورهای مثبت و خودکارآمدی متکی بر تجارب موفقیت گذشته و حمایت های خانوادگی، مدرسه و معلم است که به دانش آموزان اطمینان می دهد که می توانند با تلاش به اهداف درسی خود دست یابند. به علاوه، خودکارآمدی نقش میانجی انگیزه درونی را ایفا می کند و باعث افزایش تمایل به یادگیری فعال می شود که به طور مستقیم به مسئولیت پذیری تحصیلی مرتبط است. وقتی دانش آموزان باور دارند که قادرند وظایف درسی را به خوبی انجام دهند، بیشتر به دنبال راهبردهای یادگیری موثر می روند و کمتر از شکست می ترسند. همچنین، این باورها موجب افزایش پایداری و تمرکز در فعالیت های تحصیلی و درخواست کمک به موقع از معلمان و همکلاسی ها می شود.در نهایت، ایجاد محیط آموزشی حمایتی و تقویت باورهای مثبت می تواند به عنوان یکی از راهکارهای کلیدی برای ارتقای مسئولیت پذیری دانش آموزان مطرح شود و بهبود کیفیت یادگیری و پیشرفت تحصیلی را به دنبال داشته باشد. بنابراین، شناخت رویکردها و استراتژی های تقویت خودکارآمدی باید در برنامه های مدرسه محور مورد توجه قرار گیرد تا زمینه های بهینه برای رشد مسئولیت پذیری در دانش آموزان فراهم گردد.

کلیدواژه ها:

دانش آموزان ، معلم ، باورهای مثبت ، مسئولیت پذیری