کاربرد روش های فعال و فناوری آموزشی در ارتقای نظم و مدیریت کلاس

این مقاله مروری به تحلیل کاربرد روش های تدریس فعال و فناوری های آموزشی به عنوان راهبردهایی پیشگیرانه و موثر برای ارتقای نظم و مدیریت کلاس درس می پردازد. این پژوهش، دیدگاه سنتی که نظم را معادل سکوت و انفعال دانش آموزان می داند، به چالش کشیده و استدلال می کند که نظم پایدار و اصیل، محصول جانبی درگیری عمیق شناختی و عاطفی دانش آموزان در فرآیند یادگیری است. این مقاله با تلفیق ادبیات پژوهشی، نشان می دهد که چگونه روش های فعال—مانند یادگیری مشارکتی، حل مسئله و یادگیری مبتنی بر بازی—با افزایش انگیزه، حس مالکیت و مسئولیت پذیری در دانش آموزان، به طور طبیعی رفتارهای نامطلوب و خارج از تکلیف را کاهش می دهند. علاوه بر این، به بررسی نقش فناوری های آموزشی به عنوان ابزاری برای تسهیل و غنی سازی این روش های فعال، از طریق ایجاد محیط های تعاملی و ارائه بازخوردهای فوری، پرداخته می شود. یافته ها حاکی از آن است که با هدایت انرژی دانش آموزان به سمت فعالیت های معنادار و چالش برانگیز، کانون کنترل از معلم به خود دانش آموز منتقل شده و خودتنظیمی جایگزین کنترل بیرونی می شود. در نهایت، نتیجه گیری می شود که کلاسی که با راهبردهای فعال و فناورانه مدیریت می شود، شاید لزوما ساکت تر نباشد، اما به طور هدفمندتری منظم است و این امر به ایجاد یک محیط یادگیری مثبت، پویا و کارآمد برای همگان منجر می گردد.

کلیدواژه ها:

مدیریت کلاس ، روش های تدریس فعال ، فناوری آموزشی ، نظم کلاسی ، مشارکت دانش آموزان