برنامه ریزی درسی : اصول و مبانی

تجربه ثابت کرده است که برنامه ریزی، نقش مهمی در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارد. از آن جایی که با گذشت زمان و نزدیک شدن به کنکور و ورود به دانشگاه اهمیت برنامه ریزی بیش از گذشته می گردد، باید دانش آموزان را از همان مقطع ابتدایی با برنامه ریزی تحصیلی آشنا کرده و آنها را مقید به انجام آن کنیم. چرا که مسلما سطح علمی و شانس موفقیت دانش آموزان مقید به برنامه های درسی در آینده از دیگر دانش آموزان بالاتر است.برنامه ریزی شناسایی مسیر حرکت و تهیه نقشه آن است و از شمار مولفه های نظم می باشد. با برنامه ریزی می توان گام های بلند، استوار و پیاپی برداشت و در واقع برنامه ریزی فرایندی است که طی آن فرد از پیش متعهد می شود که یک سری اعمال را در جهت دستیابی به هدف خود انجام دهد. در واقع برنامه ریزی نوعی استراتژی برای قدم گذاشتن به مسیر پرپیچ وخم اهداف است. بابرنامه ریزی می توان زمان دست یازیدن به هدف را کوتاه نمود و ضریب امنیت آن را بالا برد و از سستی، لغزش، دوباره کاری، بی نظمی و غم و اندوه، دوری جست. برای نیل به این مهم باید با دور اندیشی و هدف گذاری عالمانه به گونه ای عمل نمود که همه ی اجزای کار هم جهت گردند و ساختاری نظم یافته حاصل آید. در این پژوهش با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی و با بهره گیری از متون کتب و مقالات همچنین با بهره جویی از تحقیقات سایر اندیشمندان حوزه تعلیم و تربیت برآنیم تا ضمن بازتعریف مفهوم برنامه، برنامه ریزی،برنامه ریزی درسی ، پیشرفت تحصیلی و بیان اهمیت و ضرورت برنامه ریزی درسی در یادگیری و کسب شایستگی های دانش آموزان، به بررسی اصول و انواع برنامه ریزی درسی بپردازیم تا نقش برنامه ریزی درسی در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را مورد تحلیل و بررسی قرار دهیم تا به روشهای تعالی بخش دست یابیم.

کلیدواژه ها:

پیشرفت ، برنامه ریزی ، دوراندیشی ، هدف