نقش شبکه های اجتماعی آموزشی در بهبود روابط بین فردی و سلامت روانی دانش آموزان

شبکه های اجتماعی آموزشی به عنوان یکی از ابزارهای نوین فناوری اطلاعات، نقش مهمی در فرآیند یادگیری و توسعه مهارت های اجتماعی و روانی دانش آموزان ایفا می کنند. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر شبکه های اجتماعی آموزشی بر روابط بین فردی و سلامت روانی دانش آموزان انجام شده است. روش تحقیق به صورت مروری و تحلیلی بوده و منابع علمی داخلی و خارجی شامل مقالات پژوهشی، پایان نامه ها، رساله ها و گزارش های علمی مرتبط مورد بررسی قرار گرفته اند.نتایج تحقیق نشان می دهد که استفاده هدفمند از شبکه های اجتماعی آموزشی می تواند موجب ارتقای مهارت های ارتباطی، تقویت یادگیری مشارکتی، افزایش انگیزه تحصیلی و کاهش احساس تنهایی و اضطراب دانش آموزان شود. همچنین، دانش آموزانی که در این فضاها مشارکت فعال دارند، سطح بالاتری از اعتماد به نفس، احساس تعلق به محیط آموزشی و حمایت اجتماعی را تجربه می کنند که بهبود سلامت روانی آنان را تسهیل می کند.با این حال، استفاده افراطی و بدون نظارت از شبکه های اجتماعی می تواند پیامدهای منفی مانند اعتیاد به اینترنت، افت عملکرد تحصیلی، کاهش کیفیت تعاملات حضوری، افزایش اضطراب و مواجهه با محتوای نامناسب را به همراه داشته باشد. بنابراین، مدیریت هوشمندانه استفاده از شبکه ها، آموزش سواد رسانه ای، نظارت والدین و معلمان و طراحی محیط های آموزشی امن و هدفمند از اهمیت بالایی برخوردار است.این پژوهش نشان می دهد که شبکه های اجتماعی آموزشی ابزار قدرتمندی برای بهبود روابط بین فردی و سلامت روانی دانش آموزان محسوب می شوند، به شرط آنکه استفاده از آن ها با برنامه ریزی مناسب، آموزش، حمایت اجتماعی و نظارت مستمر همراه باشد. بهره گیری درست از این ظرفیت ها می تواند به افزایش کیفیت یادگیری و توسعه اجتماعی–روانی دانش آموزان منجر شود و فرصت ها و تهدیدهای این ابزارهای دیجیتال را به شکل متعادل مدیریت کند.

کلیدواژه ها:

شبکه های اجتماعی آموزشی ، سلامت روانی ، روابط بین فردی ، یادگیری مشارکتی ، انگیزه تحصیلی ، سواد رسانه ای