نقش روش تدریس فعال در افزایش خودکارآمدی و انگیزه پیشرفت دانش آموزان ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش روش تدریس فعال در افزایش خودکارآمدی و انگیزه پیشرفت دانش آموزان ابتدایی انجام شد. روش پژوهش کاربردی-علی مقایسه ای بود و جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی مدارس یک شهرمشخص بود. تعداد ۶۰ نفر دانش آموز به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش تحت آموزش روش تدریس فعال قرار گرفت و گروه کنترل از روش سنتی استفاده کرد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد خودکارآمدی و انگیزه پیشرفت جمع آوری و با استفاده از آمار توصیفی، آزمون t وابسته، t مستقل و تحلیل کوواریانس (ANCOVA) تجزیه و تحلیل شد.یافته ها نشان داد که روش تدریس فعال تاثیر معنادار و مثبت بر افزایش خودکارآمدی و انگیزه پیشرفت دانش آموزان دارد. میانگین نمرات پس آزمون گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به طور قابل توجهی افزایش یافته است. همچنین تحلیل اندازه اثر نشان داد که روش تدریس فعال تاثیر قوی و موثری بر هر دو متغیر دارد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که استفاده از روش تدریس فعال می تواند به عنوان یک راهکار موثر برای ارتقای کیفیت یادگیری، تقویت اعتماد به نفس و افزایش انگیزه پیشرفت دانش آموزان ابتدایی مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

روش تدریس فعال ، خودکارآمدی ، انگیزه پیشرفت ، دانش آموزان ابتدایی ، یادگیری مشارکتی