یادگیری فعال؛ از نظریه تا اجرا در کلاس های ابتدایی

یادگیری فعال یکی از رویکردهای نوین آموزشی است که دانش آموزان را در فرایند یادگیری به نقش فعال و مشارکتی سوق می دهد و هدف آن افزایش انگیزه، مشارکت و یادگیری عمیق است. پژوهش حاضر با هدف بررسی یادگیری فعال از نظریه تا اجرا در کلاس های ابتدایی انجام شده است. روش پژوهش، ترکیبی (Mixed Methods) بوده و شامل بخش کمی و کیفی است. در بخش کمی، میزان مشارکت، انگیزه و مهارت های تفکر انتقادی و حل مسئله دانش آموزان با استفاده از پرسشنامه مورد سنجش قرار گرفت و در بخش کیفی، تجربیات و دیدگاه های ۲۰ معلم با مصاحبه و مشاهده مستقیم تحلیل شد.یافته های پژوهش نشان داد که اجرای یادگیری فعال موجب افزایش مشارکت، انگیزه، همکاری و توانایی حل مسئله دانش آموزان می شود و شاخص های یادگیری فعال با یکدیگر و با عملکرد دانش آموزان ارتباط مثبت و معنادار دارند. همچنین، چالش های اصلی شامل محدودیت زمان، فشار برنامه درسی، کمبود آموزش عملی معلمان و منابع ناکافی است. با این حال، ارائه راهکارهایی مانند توانمندسازی معلمان، مدیریت زمان مناسب، استفاده از فناوری آموزشی، طراحی فعالیت های متنوع و توجه به تفاوت های فردی دانش آموزان می تواند اثربخشی یادگیری فعال را افزایش دهد.نتیجه گیری کلی پژوهش نشان داد که یادگیری فعال، رویکردی موثر برای ارتقای کیفیت یادگیری، پرورش مهارت های تفکر انتقادی و خلاقیت، تقویت همکاری و مهارت های اجتماعی دانش آموزان است و می تواند محیطی پویا و مشارکتی در مدارس ابتدایی ایجاد کند.

کلیدواژه ها:

یادگیری فعال ، آموزش ابتدایی ، مشارکت دانش آموزان ، مهارت های تفکر انتقادی ، آموزش مبتنی بر تجربه