هوش مصنوعی و ارتقای یادگیری اجتماعی و هیجانی در مدارس (رویکردی نوین در روانشناسی آموزشی)

در دهه های اخیر، یادگیری اجتماعی و هیجانی (Social Emotional Learning) به عنوان یکی از ارکان اصلی آموزش اثربخش در مدارس مطرح شده است (Durlak et al., 2011). این نوع یادگیری به دانش آموزان کمک می کند تا مهارت هایی همچون خودآگاهی، مدیریت هیجان، همدلی، مسئولیت پذیری و روابط بین فردی موثر را پرورش دهند (CASEL, 2020). با گسترش فناوری های نوین و ظهور هوش مصنوعی، فرصت های تازه ای برای تقویت این حوزه فراهم شده است (Luckin et al., 2016). ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی، مانند ربات های آموزشی، سامانه های تحلیل احساسات و پلتفرم های یادگیری هوشمند، قادرند الگوهای رفتاری و هیجانی دانش آموزان را شناسایی کرده و بازخورد فردی ارائه دهند (Holmes et al., 2019). علاوه بر این، هوش مصنوعی می تواند با تحلیل داده های تعاملی، وضعیت انگیزشی دانش آموزان را بررسی و پیش بینی کند و راهکارهایی برای بهبود عملکرد تحصیلی و اجتماعی ارائه دهد (Zawacki-Richter et al., 2019). هدف این پژوهش، بررسی نقش هوش مصنوعی در ارتقای یادگیری اجتماعی و هیجانی دانش آموزان و ارائه پیشنهاداتی برای بهره گیری بهینه از ظرفیت های آن در محیط های آموزشی است. یافته ها نشان می دهد ترکیب روانشناسی آموزشی و فناوری های هوشمند می تواند مسیر تازه ای برای تربیت نسل آینده فراهم کند.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، یادگیری اجتماعی و هیجانی ، آموزش دیجیتال ، روانشناسی آموزشی ، تکنولوژی آموزشی