جداسازی توریم از یک محلول آبی چند جزیی به روش استخراج حلالی مایع-مایع: بررسی و مقایسه استخراج کننده های مختلف

استخراج حلالی مایع- مایع یکی از متداول ترین روش ها برای خالص سازی توریم از محلول های آبی چندجزیی است. در این مطالعه توانایی استخراج کننده های آلی مختلف شامل تری بوتیل فسفات، دی (۲-اتیل هگزیل) فسفریک اسید و دی (۴،۲،۲- تری متیل پنتیل) فسفینیک اسید برای جداسازی توریم از یک محلول آبی چندجزیی حاوی عناصر اورانیم، وانادیم و آهن در یک محیط نیتراتی بررسی شد. نتایج تجربی نشان داد که ترتیب استخراج عناصر برای دو استخراج کننده تری بوتیل فسفات و دی ۲-اتیل هگزیل فسفریک اسید به صورت اورانیم>توریم>آهن>وانادیم و برای استخراج کننده سیانکس ۲۷۲ به صورت توریم>اورانیم>وانادیم>آهن می باشد. همچنین ضریب جداسازی توریم نسبت به اورانیم، وانادیم و آهن توسط سیانکس ۲۷۲ به ترتیب برابر ۴/۶۳، ۴/۳۸۴ و ۶/۶۱۵ به دست آمد. بررسی عوامل مختلف بر فرایند استخراج حلالی نشان داد که در شرایط زمان تماس ۱۵ دقیقه، pH فاز آبی برابر ۵/۰، نسبت فاز آبی به آلی برابر ۱ و غلظت استخراج کننده سیانکس ۲۷۲ برابر ۱/۰ مولار بیشترین درصد استخراج توریم به دست می آید و درصد استخراج توریم، اورانیم، وانادیم و آهن به ترتیب برابر ۶/۹۸، ۸/۳۷، ۶/۱۰ و ۱/۱۱ درصد می باشد. همچنین اسیدهای معدنی مختلف شامل محلول های نیتریک اسید، سولفوریک اسید و کلریدریک اسید برای فرایند تهی سازی عناصر از فاز آلی باردار مطالعه شد. نتایج فرایند تهی سازی نشان داد که با استفاده از محلول سولفوریک اسید ۴ مولار می توان به درصد بازیابی توریم بالاتر از ۹۱ درصد از فاز آلی باردار رسید.

کلیدواژه ها:

استخراج حلالی مایع- مایع ، جداسازی توریم ، محلول های چندجزیی ، محیط نیتراتی ، تهی سازی