مطالعه بر روی به کارگیری ربات های جمعی جهت پایش محیط، نقشه برداری پرتوی و کشف چشمه های پرتوزا

اکتشاف و نقشه برداری از محیط های پرتوی از جمله کارهای بالقوه پر چالش و دارای ریسک هستند که به دلایل ایمنی، استفاده از ربات ها می تواند مخاطرات ممکن برای افراد را کاهش دهد. با این حال، استقرار یک ربات ممکن است برای پوشش موثر کل منطقه کافی نباشد؛ از این ­رو، تکنیک های بهره گیری از چند ربات یا ربات های جمعی می تواند نقش به سزایی در کاهش زمان و بهبود فرایند اکتشاف و نقشه برداری پرتوی داشته باشد. همچنین سامانه های چند رباتی قابلیت اطمینان بالایی دارند و با از کار افتادن تعدادی از ربات ها به دلایلی نظیر پرتوگیری، باقی ربات ها به ادامه ماموریت خواهند پرداخت. این مقاله به مطالعه بهره گیری از چندین ربات خودکار به صورت هم زمان برای نقشه برداری پرتوی و کشف چشمه های آلوده می پردازد. این بررسی رویکردهای مختلفی از جمله تاثیر تعداد و دز دریافتی ربات ها را مورد بررسی قرار داده است. نتایج نشان می دهد افزایش تعداد ربات ها می تواند باعث افزایش سرعت گردد که این افزایش به صورت خطی نیست و با افزایش ربات ­ها، ازدحام زیاد شده و سرعت با نسبت کمتری افزایش می یابد لذا برای رسیدن به الگوی بهینه نیاز است از مدل های تکاملی تر، نظیر الگوی حرکتی الهام گرفته از طبیعت بهره برد. این مقاله افق های ارزشمندی را در مورد هماهنگی چند ربات برای جستجو در محیط های پرتوزا ارائه می دهد که دریچه ای برای بهره گیری از هوش جمعی در کاربردهای هسته ای خواهد بود.

کلیدواژه ها:

ربات جمعی ، ربات گروهی ، اکتشاف ، نقشه برداری پرتوی ، چشمه پرتوزا