بررسی اثر هندسه ی الکترودها بر پاسخ آشکارساز تابش فرابنفش مبتنی بر نانومیله های اکسیدروی

در این پژوهش، آشکارسازهای تابش فرابنفش با پاسخ قابل کنترل بر پایه ی لایه نازک متشکل از نانومیله های نسبتا عمود اکسید روی (ZnO) ساخته شدند. نانومیله های عمودی به روش حمام شیمیایی بر روی زیرلایه های شیشه دانه گذاری شده رشد داده شدند. سپس با استفاده از تکنیک های میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، پراش پرتو ایکس (XRD)، طیف سنجی فوتولومینسانس (PL) و پراش انرژی پرتو ایکس (EDAX) مشخصه یابی شدند. اثر تغییر محیط و مساحت الکترودهای شانه ای درهم تنیده بر پاسخ دهی و جریان تاریک آشکارساز تابش UV بر پایه ی نانومیله های ZnO بررسی شد. پاسخ دهی آشکارساز با کاهش محیط الکترود و ثابت نگه داشتن مساحت ناحیه فعال روند نزولی نشان داد. با ثابت نگه داشتن محیط الکترود در مقدار بیشینه دیده می شود که پاسخ آشکارساز با افزایش گاف بین انگشت های الکترودها افزایش می یابد به طوری که در فاصله گاف µm ۱۶۰ به مقدار بیشینه اش به بزرگی ۱-AW ۱۰۵ با اعمال ولتاژ بایاس V ۲ می رسد. سازوکار حاکم بر تغییر پاسخ دهی با تغییر هندسه ی الکترودها بر اساس تغییر مساحت نواحی تهی حاصله از سدهای شاتکی بین طلا و اکسید روی و سدهایی که در مرز بین میله های ZnO به سبب جذب و واجذب گونه های اکسیژن شکل می گیرد، پیشنهاد می شود. این پژوهش روشی ساده برای بهینه سازی پاسخ دهی افزاره های آشکارسازی به منظور کاربردهای عملی ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

آشکارساز تابش فرابنفش ، هندسه الکترود ، نانومیله های عمود ، اکسید روی ، الکترودهای شانه ای درهم تنیده