امکان سنجی تولید رادیونوکلئید پزشکی برم-۷۶ با استفاده از یون سنگین Li+۷

برم-۷۶ (نیمه عمر ۲/۱۶ ساعت) رادیونوکلئیدی پوزیترون زا است که پتانسیل بالایی برای استفاده در پزشکی هسته ای دارد؛ اما به دلیل دشواری تولید مقادیر تجاری آن، فقط در مطالعات آزمایشگاهی استفاده می شود. این رادیونوکلئید معمولا از طریق واکنش Br۷۶Se(p,n)۷۶ تولید می شود. هدف از این تحقیق، بررسی امکان تولید تجاری Br۷۶ از طریق بمباران هدف هایی از جنس ایزوتوپ های پایدار ژرمانیم با یون سنگین Li+۷ است. با استفاده از کدهای مونت کارلو EMPIRE و LISEcute++، توابع برانگیختگی واکنش های Br۷۶Li+,n)۷)Ge۷۰، Br۷۶n)۳Li+, ۷)Ge۷۲، Br۷۶n)۴Li+, ۷)Ge۷۳، Br۷۶n)۵Li+, ۷)Ge۷۴ و Br۷۶n)۷Li+, ۷)Ge۷۶ رسم شده و از مقایسه این توابع برانگیختگی، واکنش Br۷۶n)۳Li+, ۷)Ge۷۲ در محدوده انرژی ۳۰ تا ۴۰ مگاالکترون ولت به عنوان واکنش برتر انتخاب شد. بیشینه بهره تولید تئوری در انرژی ۴۰ مگاالکترون ولت برای این کدها به ترتیب MBq/µAh ۴۶/۳۲ و MBq/µAh ۴۳/۶۱ است. بهره تئوری و تجربی واکنش Br۷۶p,n))Se۷۶ در انرژی ۱۶ مگاالکترون ولت به ترتیب MBq/µAh ۶۱/۵۰۶ و MBq/µAh ۸۸ است. از مقایسه بهره تولید تئوری واکنش‎های Br۷۶n)۳Li+, ۷)Ge۷۲ و Br۷۶Se(p,n)۷۶ می توان این نتیجه را گرفت که واکنش Br۷۶n)۳Li+, ۷)Ge۷۲ تنها زمانی مورد توجه قرار می گیرد که هدف Ge۷۲ یا ترکیبی از آن قابلیت پرتوگیری طولانی مدت (بدون ذوب شدن) را داشته باشد و از این طریق، اکتیویته Br۷۶ بیش­تری را در عمل تولید کند.

کلیدواژه ها:

برم-۷۶ ، ژرمانیم ، سلنیم-۷۶ ، شبیه سازی مونت کارلو ، بهره تولید