نقش داستان گویی در تربیت اخلاقی کودکان

تربیت اخلاقی کودکان از دیرباز یکی از اهداف اساسی نظام های آموزشی و پرورشی بوده است. در این راستا، داستان گویی به عنوان ابزاری قدرتمند برای انتقال ارزش ها، هنجارها و مفاهیم اخلاقی، جایگاه ویژه ای در فرهنگ های مختلف یافته است. پژوهش حاضر با رویکرد تحلیلی–مروری، نقش داستان گویی در پرورش اخلاقی کودکان را بررسی می کند. با مرور نظریات روان شناسی رشد، آموزش اخلاقی و ادبیات کودک، و تحلیل مطالعات داخلی و خارجی اخیر، نشان داده می شود که داستان گویی از طریق ایجاد همدلی، ارتقای قضاوت اخلاقی، و تقویت هویت اخلاقی می تواند به شکل گیری رفتارهای مطلوب در کودکان کمک کند. یافته ها بیانگر آن است که داستان های مبتنی بر موقعیت های اخلاقی واقعی، بهره گیری از زبان متناسب با سطح شناختی کودک، و مشارکت فعال وی در فرایند قصه گویی، اثربخشی این روش را افزایش می دهد. در پایان، راهکارهایی برای ادغام داستان گویی در برنامه های درسی و فعالیت های فوق برنامه ارائه می شود.

کلیدواژه ها:

تربیت اخلاقی ، داستان گویی ، ادبیات کودک ، همدلی ، رشد شناختی