نانوپارتیکل های زیست تقلید: توسعه ایمنی درمانی مبتنی بر نانو در مبارزه با سرطان

در چند دهه اخیر، ایمنی درمانی به عنوان یک روش درمانی امید بخش در زمینه درمان سرطان مطرح شده است. با این حال، ایمنی ضد تومور ممکن است برای درمان موثر سرطان ناکافی باشد. ایجاد انواع تغییرات ژنتیکی و اپی ژنتیکی در سلول های سرطانی و هم چنین حضو انواع فاکتورهای مهار کننده مانند سایتوکاین های سرکوبگر ایمنی، سلول های سرکوبگر مشتق از میلوئید و سلول های T تنظیمی منجر به سرکوب پاسخ های ایمنی در ریز محیط تومور و فرار سلول های سرطانی از نظارت سیستم ایمنی می شود. توسعه سیستم های تحویل دارو مبتنی بر نانوذرات نه تنها می تواند اثربخشی ایمنی درمانی را افزایش دهد بلکه فاکتورهای کلیدی دخیل در مهار سیستم ایمنی در ریز محیط تومور را مهار کرده و استراتژی امیدوارکننده ای برای درمان سرطان ارائه می دهد. نانوذرات زیست تقلید (بیومیمتیک) با الهام از طبیعت و تقلید از ساختار و عملکرد سلول های طبیعی، دارای خصوصیات بهتر و پتانسیل تحول آفرین درحوزه ایمنی درمانی سرطان هستند. سازگاری بیولوژیکی و توان هدف گیری بالا، قابلیت فرار از سیستم ایمنی، امکان تجزیه پذیری در بافت های زنده، ایمن زایی و سمیت بیولوژیکی پایین از مزایای نانوذرات زیست تقلید در مقایسه با سایر نانوحامل ها می باشد. در این مقاله مروری جامع مفهوم نانوذرات زیست تقلید، انواع آن ها و کاربردهای این نانوذرات در ایمنی درمانی سرطان به طور تفصیلی بررسی می شوند. هم چنین، انواع روش های ساخت این نانوذرات، مزایا و چالش های استفاده از آن ها در ایمنی درمانی سرطان مورد بحث قرار می گیرد. در نهایت، چشم انداز و پیشرفت های آینده در این زمینه ارائه می گردد

کلیدواژه ها:

biometrics ، nanoparticle ، immunotherapy ، cancer ، human ، زیست تقلید ، نانوپارتیکل ، ایمنی درمانی ، سرطان ، انسان