بررسی تاثیر روان شناسی یادگیری بر آموزش مطلوب دانش آموزان

هدف مقاله حاضر، تحلیل و بررسی تاثیر روان شناسی یادگیری بر آموزش مطلوب دانش آموزان است. آموزش مطلوب در ادبیات تربیتی به آموزشی اطلاق می شود که نه تنها انتقال دهنده اطلاعات باشد، بلکه به رشد همه جانبه یادگیرنده در حوزه های شناختی، عاطفی و مهارتی کمک کند. این نوع آموزش موجب می شود که یادگیرندگان توانایی به کارگیری آموخته ها در شرایط واقعی زندگی را داشته باشند و از یادگیری صرفا نظری و حافظه ای فراتر روند (اسلاوین، 2018). از این منظر، پیوند میان روان شناسی یادگیری و آموزش، پیوندی عمیق و سرنوشت ساز است که کیفیت فرآیند تدریس و یادگیری را تعیین می کند. در این پژوهش، ابتدا مبانی نظری روان شناسی یادگیری مرور شده و سپس نظریه های برجسته ای چون رفتارگرایی، شناخت گرایی و سازنده گرایی بررسی می شوند. هر یک از این نظریه ها با ارائه اصول و چارچوب های خاص، مسیر متفاوتی برای درک و بهبود فرآیند یادگیری ارائه کرده اند. یافته های پژوهش های تجربی اخیر نشان می دهد که توجه به اصول روان شناسی یادگیری در فرآیند آموزش، تاثیر چشمگیری بر افزایش انگیزش، بهبود عملکرد تحصیلی، ارتقای مهارت های فراشناختی و کاهش اضطراب امتحان دانش آموزان دارد. بررسی ها همچنین نشان می دهد که روان شناسی یادگیری نه تنها در حوزه طراحی محتوای درسی اهمیت دارد، بلکه در شیوه های ارزشیابی نیز نقشی اساسی ایفا می کند. ارزشیابی های سنتی که صرفا بر سنجش حافظه کوتاه مدت تاکید دارند، اغلب نمی توانند میزان واقعی یادگیری دانش آموزان را منعکس کنند. در مقابل، رویکردهای نوین ارزشیابی، همچون ارزشیابی تکوینی و عملکردی، با بهره گیری از اصول روان شناسی یادگیری، شرایطی را فراهم می کنند که دانش آموزان توانایی ها و مهارت های خود را در موقعیت های واقعی و کاربردی نشان دهند.

کلیدواژه ها:

روان شناسی ، یادگیری ، تحلیل ، آموزش ، دانش آموزان