توانمندسازی زنان عشایر و روستایی در دسترسی به عدالت از طریق نهادهای واسط حقوقی: مطالعه ای تحلیلی و تطبیقی در ایران

دسترسی برابر زنان عشایر و روستایی به عدالت، یکی از چالش های اساسی نظام حقوقی و اجتماعی ایران است که به واسطه عوامل فرهنگی، اقتصادی و ساختاری محدود شده است. این پژوهش با رویکرد تحلیلی-تطبیقی، نقش نهادهای واسط حقوقی همچون دفاتر تسهیل گر و شوراهای حل اختلاف را در تسهیل دسترسی این زنان به عدالت بررسی می کند. داده ها از طریق مطالعات میدانی، گزارش های رسمی و تحلیل اسناد داخلی و بین المللی گردآوری شده اند. نتایج نشان می دهد که نهادهای واسط با ارائه خدمات حقوقی بومی سازی شده و آموزش های هدفمند، می توانند موانع جغرافیایی، فرهنگی و اقتصادی را کاهش دهند، هرچند محدودیت های مالی، آموزشی و نهادی همچنان موانع مهمی به شمار می روند. در نهایت، پیشنهادهایی در زمینه اصلاح قوانین، تقویت نهادهای واسط و ارتقای آموزش حقوقی ارائه شده است. این پژوهش در چارچوب حکمرانی مطلوب و عدالت جنسیتی، راهکارهای عملی برای توانمندسازی زنان در مناطق محروم ارائه می کند