تحلیل نقش روایتگری و شخصیت پردازی معلم در ایجاد انگیزه وتعامل

در عصر آموزش فعال، معلمان نیازمند ابزارهایی هستند که فراتر از ارائه صرف محتوا، انگیزه درونی و تعامل واقعی دانش آموزان را برانگیزاند. این پژوهش با مرور نظام مند مطالعات منتشرشده از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۵، تاثیر روایتگری ساختاریافته و شخصیت پردازی معلم را بر انگیزه، تمرکز و مشارکت کلاسی بررسی کرد. در فاز اول، سه پایگاه داخلی و سه پایگاه بین المللی برای شناسایی مقالات تجربی و مروری جستجو شد. پس از اعمال معیارهای ورود و خروج، ۱۱۰ مقاله واجد شرایط در تحلیل تماتیک گنجانده شد. یافته ها نشان می دهد که استفاده معلم از داستان های مرتبط با زندگی روزمره، ارائه شخصیت چندوجهی و خلق فضای عاطفی همدلی، باعث افزایش خودکارآمدی و توجه دانش آموزان تا ۳۰ درصد می شود. علاوه بر این، ترکیب تکنیک های چندحسی روایت-شامل تصویرسازی واژگانی، تغییر لحن صدا و نمایش اجسام نمادین-حافظه فعال دانش آموزان را تقویت کرده و مشارکت شفاهی را بهبود می بخشد. شخصیت پردازی صادقانه معلم با نمایش چالش های شخصی و ارزش های اخلاقی، اعتماد و همبستگی اجتماعی را در کلاس افزایش می دهد و مانع اضطراب یادگیری می شود. نتایج نشان می دهد برای بهره برداری کامل از این رویکرد، لازم است معلمان در دوره های ضمن خدمت مهارت های داستان نویسی آموزشی و مدیریت نشانه های عاطفی را بیاموزند و ابزارهای دیجیتال روایت گویی را فراگیرند. این مطالعه چارچوبی کاربردی برای توسعه دوره های توانمندسازی معلمان فراهم می سازد و پیشنهاد می کند پژوهش های آتی تاثیر بلندمدت این روش را در سطوح تحصیلی و بسترهای فرهنگی مختلف بررسی میکنند

کلیدواژه ها:

روایتگری معلم ، شخصیت پردازی آموزشی ، انگیزش درونی ، تعامل کلاسی ، حافظه فعال