تاثیر خودتنظیمی هیجانی بر توانمندی های یادگیری خودگردان و موفقیت تحصیلی در محیط های یادگیری گروهی

خودتنظیمی هیجانی یکی از مهارت های پایه ای روانشناختی است که نقش کلیدی در موفقیت تحصیلی دانش آموزان و توانمندی های یادگیری خودگردان ایفا می کند. این مهارت به دانش آموزان کمک می کند تا بتوانند هیجانات منفی و مثبت خود را در فرایند یادگیری مدیریت کنند و با حفظ تمرکز و انگیزه به اهداف آموزشی خود دست یابند. خودتنظیمی هیجانی علاوه بر جنبه فردی، تاثیر مهمی در فعالیت های گروهی نیز دارد؛ چرا که دانش آموزان با تنظیم هیجان خود می توانند بهتر با هم کلاسی ها تعامل کرده و نقش موثرتری در تیم های یادگیری ایفا کنند.یادگیری خودگردان به عنوان فرایندی که در آن دانش آموز به طور مستقل هدف گذاری، برنامه ریزی، اجرا و ارزیابی یادگیری خود را انجام می دهد، مستلزم کنترل دقیق بر هیجانات است تا انگیزه های درونی حفظ و تقویت شوند. توانمندی در خودتنظیمی هیجانی موجب افزایش خودکارآمدی یادگیرنده می شود؛ چرا که فرد با مهار اضطراب و استرس، می تواند موقعیت های چالش برانگیز را بهتر مدیریت کند و در نتیجه عملکرد یادگیری بهتری داشته باشد.در محیط های یادگیری گروهی نیز خودتنظیمی هیجانی دانش آموزان موجب بهبود همکاری و همدلی میان اعضای گروه می شود و شرایط را برای یادگیری مشترک و حل مسئله فراهم می آورد. دانش آموزانی که مهارت های خوبی در خودتنظیمی هیجانی دارند، توانایی مدیریت تعارضات و ارتقای ارتباطات موثر را در فعالیت های گروهی دارا بوده و این امر به تعمیق یادگیری مفهومی کمک می کند.تحقیقات نشان داده اند که آموزش راهبردهای خودتنظیمی هیجانی، به ویژه در گروه هایی که در معرض چالش های هیجانی هستند، می تواند به افزایش توانمندی های یادگیری خودگردان و بهبود عملکرد تحصیلی منجر شود. همچنین، فراهم آوردن بسترهای حمایتی در مدرسه برای تقویت این مهارت ها، از لحاظ روانی و اجتماعی، به دانش آموزان کمک می کند تا توانمندتر عمل کنند و نقش فعال تری در یادگیری فردی و گروهی داشته باشند.در نهایت می توان گفت خودتنظیمی هیجانی به عنوان یک مهارت مکمل یادگیری خودگردان، تاثیر قابل توجهی در موفقیت تحصیلی و کیفیت تعاملات گروهی دارد و توجه ویژه به آموزش و پرورش این مهارت در نظام آموزشی ضرورتی انکارناپذیر است. این مهارت، پایه ای برای ایجاد انگیزه درونی، پایداری در مواجهه با موانع یادگیری و ارتقای کارآمدی در فرایندهای آموزشی است که باید در طراحی برنامه های آموزشی و تربیتی به آن توجه ویژه شود.این یافته ها بر اهمیت توسعه مهارت های هیجانی و خودتنظیمی به عنوان بخشی از فرایند یادگیری اشاره دارند که می توانند منجر به افزایش بهره وری و کیفیت یادگیری در سطوح مختلف آموزشی شوند.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی هیجانی ، موفقیت تحصیلی ، یادگیری گروهی ، دانش آموزان