آموزش رفتاری در سنین ابتدایی با استفاده از بازخورد های تطبیقی

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر بازخوردهای تطبیقی در آموزش رفتاری کودکان در سنین ابتدایی انجام شده است. تمرکز اصلی بر آن بوده که چگونه بازخوردهای متناسب با ویژگی های فردی هر کودک می توانند به بهبود رفتارهای اجتماعی، افزایش انگیزه یادگیری و تقویت مهارت های ارتباطی منجر شوند. برای دستیابی به این هدف، از روش تحقیق کیفی با رویکرد مطالعه موردی استفاده شد. نمونه پژوهش شامل گروهی از دانش آموزان پایه اول و دوم ابتدایی بود که در طول یک دوره آموزشی تحت نظارت رفتاری با بازخوردهای تطبیقی قرار گرفتند.روند پژوهش شامل مشاهده مستقیم رفتار دانش آموزان، مصاحبه با معلمان و والدین، و ثبت تغییرات رفتاری در قالب گزارش های روزانه بود. تحلیل داده ها با استفاده از مدل تحلیل مضمون (Thematic Analysis) صورت گرفت که به استخراج الگوهای رفتاری و واکنش های کودکان نسبت به انواع مختلف بازخورد کمک کرد.نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که بازخوردهای تطبیقی، به ویژه آن هایی که بر تلاش و فرآیند یادگیری تاکید دارند، تاثیر قابل توجهی در کاهش رفتارهای منفی، افزایش مشارکت در فعالیت های گروهی، و ارتقاء اعتماد به نفس کودکان دارند. همچنین، معلمان گزارش دادند که استفاده از این نوع بازخوردها موجب بهبود ارتباط با دانش آموزان و افزایش اثربخشی آموزش شده است. در نهایت، پژوهش پیشنهاد می کند که طراحی برنامه های آموزشی در سنین ابتدایی باید با در نظر گرفتن بازخوردهای تطبیقی و ویژگی های فردی کودکان صورت گیرد تا زمینه ساز رشد همه جانبه آنان باشد.

کلیدواژه ها:

سنین ابتدایی ، بازخورد های تطبیقی ، دانش آموزان