ارزیابی فاسیولیازیس در دامهای استان مازندران

فاسیولیازیس یک بیماری زئونوز بین انسان و نشخوار کنندگان است که توسط گونههای ترماتودا شامل فاسیولا هپاتیکا و فاسیولا ژیگانتیکا که در مجرای صفراوی کبد و کیسه صفرای نشخوار کنندگان زندگی میکنند ایجاد میشود. شیوع این انگل جهانی بوده و خسارات اقتصادی قابل توجهی ایجاد میکند. در این بررسی به صورت مقطعی تصادفی و ماکروسکوپی کبد ۳۸۴ راس گاو ۳۸۴ راس گوسفند و ۳۸۴ راس بز در یکی از کشتارگاه های استان مازندران در سال ۱۴۰۲ معاینه شدند و اطلاعات به دست آمده بر اساس متغیرهای مورد نظر از قبیل نوع و تعداد دامهای ذبح شده، نوع انگل و تعداد دامهای آلوده به جداول طراحی شده منتقل شد و با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد که ۳/۱۲ درصد کبد گاوهای کشتاری ۲/۰۸ درصد کبد گوسفندان کشتاری و ۱/۵۶ درصد کبد بزهای کشتاری به فاسیولا هپاتیکا آلوده بودند. آلودگی به فاسیولا در گاوها نسبت به بزها به طور معنی داری بیشتر بود (۰/۰۵>P) بهترین اقدامات پیشگیری از بروز فاسیولا شامل آموزش اجتماعی در مورد راههای انتقال به انسان، از بین بردن میزبان واسط، ممانعت از ورود حیوانات به مناطق با سطح بالای فلوک چرای، چرخشی درمان حیوانات آلوده و کرم زدایی منظم هستند.

کلیدواژه ها:

بز ، فاسیولا هپاتیکا ، فاسیولیازیس ، گاو ، گوسفند