تحلیل چالشهای حمل و نقل عمومی در شهر جدید پرند و ارایه راهکارهای برنامه ریزی شهری برای بهبود دسترسی

شهر جدید پرند به عنوان یکی از نمونه های توسعه شهری پیرامونی در حاشیه کلانشهر، تهران با رشد جمعیتی سریع و ساختار فضایی گسترده در دهه ی اخیر با چالش های متعددی در حوزه حمل و نقل عمومی مواجه بوده است. این مقاله با هدف تحلیل جامع وضعیت موجود حمل و نقل عمومی در پرند و ارائه راهکارهای برنامه ریزی شهری برای بهبود دسترسی شهروندان، با بهره گیری از روش تحقیق توصیفی تحلیلی و مبتنی بر مطالعات میدانی، اسناد بالادستی و داده های ثانویه نگاشته شده است. یافته ها نشان می دهد که ضعف در یکپارچگی سامانه های حمل و نقل، ناکارآمدی در توزیع فضایی ایستگاه ها، کمبود ناوگان و عدم هماهنگی نهادی از عوامل اصلی تضعیف دسترسی به خدمات حمل و نقل عمومی در این شهر می باشند. با استناد به ادبیات نظری در حوزه عدالت فضایی (Martens، برنامه ریزی مبتنی بر تقاضا Litman) و مدل های TOD (۱۹۹۷، Cerver & Rockelman)، راهکارهایی نظیر توسعه سیستم های چندوجهی، پیاده سازی سیستم های حمل و نقل هوشمند، بهینه سازی مکان یابی ایستگاه ها بر پایه مدل های تحلیلی و بازتعریف الگوی کاربری زمین با رویکرد همگرایی عملکردی پیشنهاد می گردد. این اقدامات می تواند موجب ارتقای عدالت فضایی، کاهش وابستگی به خودرو شخصی و تحقق اهداف توسعه پایدار شهری در پرند گردد.

کلیدواژه ها:

پرند ، حمل و نقل عمومی ، برنامه ریزی شهری ، دسترسی ، توسعه پایدار