نقش میانجی خودکارآمدی در رابطه با اهمالکاری تحصیلی در دانش آموزان متوسطه دوره دوم شهر یزد

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین اهمالکاری تحصیلی با نقش میانجی خودکارآمدی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر یزد با انجام گرفته است. نمونه مورد بررسی ۲۸۲ نفر از دانش آموزان بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. شرکت کنندگان پژوهش پرسشنامه مقیاس اهمال کاری تحصیلی سولومون و راثبلوم (۱۹۸۴) پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی جینکز و مورگان (۱۹۹۹) را تکمیل نمودند. دادهها از طریق روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که رابطه خودکارآمدی با اهمالکاری تحصیلی در سطح ۰/۰۵>P معنی دار است. همچنین نتایج بیان کننده آن بود که خودکارآمدی میتواند اهمال کاری تحصیلی را به شکل منفی و معنی دار پیش بینی نماید (۰/۰۱>P).

کلیدواژه ها:

تعلیم و تربیت ، تواناییهای فردی ، پیشرفت تحصیلی ، عزت نفس