رابطه رفتار خودشیرینی و ارزیابی عملکرد با نقش میانجی سازگاری شغلی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین رابطه رفتار خودشیرینی و ارزیابی عملکرد با نقش میانجی سازگاری شغلی معلمان مدارس ابتدایی شهر ساری بود. این پژوهش به روش توصیفی از نوع همبستگی انجام پذیرفت جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه معلمان ابتدایی شهرساری بودند که در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ برابر با ۵۷۵ نفر بودند تعداد نمونه بر اساس جدول کرجسی مورگان (تعیین حجم نمونه از روی حجم (جامعه صورت گرفت که تعداد ۲۲۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای بر حسب جنسیت انتخاب شدند. پرسش نامههای استاندارد ارزشیابی عملکرد شیلدز در سال ۲۰۰۷، سازگاری شغلی پورکبیریان (۱۳۸۶) و رفتار خودشیرینی بولینو و ترنلی (۱۹۹۶ ابزار مورد استفاده در این تحقیق بوده است. پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب؛ ۰.۷۴، ۰.۹۴، ۰.۹۰ محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها در سطح آمار توصیفی از جدول و نمودار فراوانی درصد فراوانی و میانگین داده و در بخش آمار استنباطی آزمون کلموگروف اسمیرنف (K-S) برای سنجش نرمال بودن داده ها و ضریب همبستگی و معادلات ساختاری توسط از نرم افزار ۲۲ SPSS و Smart PLS در سطح اطمینان ۹۵ بررسی گردید. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد: رفتار خودشیرینی با ارزیابی عملکرد در معلمان مدارس ابتدایی شهر ساری رابطه معکوس .دارد رفتار خودشیرینی با سازگاری شغلی در معلمان مدارس ابتدایی شهر ساری رابطه معکوس دارد سازگاری شغلی با ارزیابی عملکرد در معلمان مدارس ابتدایی شهر ساری رابطه دارد.

کلیدواژه ها:

رفتار خودشیرینی ، ارزیابی عملکرد ، سازگاری شغلی ، معلمان ابتدایی