چگونه توانستم با تنوع بخشی به فعالیتهای ورزشی مشارکت دانش آموزان کم تحرک را در درس تربیت بدنی افزایش دهم؟
سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 32
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CFTP11_3304
تاریخ نمایه سازی: 22 شهریور 1404
چکیده مقاله:
درس تربیت بدنی یکی از مهمترین عرصه های آموزشی در مدارس است که نقش بسزایی در ارتقای سلامت جسمانی، رشد روانی-حرکتی، تقویت روحیه ی همکاری و ایجاد انگیزه برای فعالیتهای بدنی در دانش آموزان دارد. با این حال، در سالهای اخیر، کم تحرکی و بی علاقگی برخی از دانش آموزان نسبت به مشارکت فعال در این درس به یکی از چالش های مهم در نظام آموزش و پرورش تبدیل شده است. دلایلی مانند تکراری بودن فعالیت ها، ورزشی نداشتن توانایی جسمانی، کافی ترس از شکست یا قضاوت همسالان، و نداشتن احساس تعلق به گروه، می توانند زمینه ساز کاهش مشارکت در درس تربیت بدنی، به ویژه در میان دانش آموزان کم تحرک باشند. در اقدام پژوهشی حاضر با مشاهده ی کاهش انگیزه و مشارکت چند تن از دانش آموزان کم تحرک در کلاس تربیت بدنی، تصمیم گرفتم با استفاده از تنوع بخشی به محتوا، روش اجرا و فضای فعالیت های ورزشی، میزان مشارکت آنها را افزایش دهم. به این منظور، ابتدا دانش آموزان هدف شناسایی شدند و از طریق گفت وگو با آنها، دلایل کم تحرکی و بی میلیشان مورد بررسی قرار گرفت. سپس با طراحی و اجرای مجموعه ای از فعالیت های متنوع شامل بازی های گروهی ورزشی، تفریحی، ایستگاه های تمرینی جذاب، رقابت های ساده، حرکات موزون، سعی شد جذابیت و مشارکت پذیری کلاس افزایش یابد. در طراحی این برنامه، تلاش شد، نیازها، توانایی ها و علاقه مندی های دانش آموزان، به ویژه گروه کم تحرک، لحاظ شود و از روش های تشویقی، مسئولیت سپاری و ایجاد فضای حمایت گر برای ارتقاء اعتماد به نفس آنها استفاده گردد. همچنین از بازخوردهای مداوم دانش آموزان برای بهبود روند کار بهره گرفته شد. نتایج نشان داد که با تنوع بخشی در نوع و شیوه ی اجرای فعالیت های ورزشی، سطح مشارکت، انگیزه و شادابی دانش آموزان کم تحرک به صورت محسوس افزایش یافت. دانش آموزانی که در گذشته از شرکت در فعالیت های بدنی اجتناب می کردند، به تدریج در تمرینات و بازی ها مشارکت فعال تری از خود نشان دادند. این تغییر مثبت نه تنها در وضعیت جسمی، بلکه در تعاملات اجتماعی و روحیه ی عمومی آنها نیز مشهود بود. این اقدام پژوهشی تاکید می کند که با شناخت صحیح ویژگی ها و نیازهای دانش آموزان و اعمال روش های نوآورانه در آموزش تربیت بدنی، می توان مشارکت همگانی در فعالیت های ورزشی مدرسه را ارتقا داد و زمینه ایجاد سبک زندگی فعال را از دوران کودکی فراهم ساخت.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
معصومه اسکندری
کارشناس ارشد تحد