بررسی تحلیلی تجربه زیسته معلمان از واحد کارورزی به عنوان یادگیری مبتنی بر شخصی سازی شده

یادگیری شخصی یک رویکرد آموزشی است که هدف آن سفارشی کردن یادگیری برای نقاط قوت، نیازها، مهارت ها و علایق هر فرد است. اصطلاح یادگیری شخصی یا شخصی سازی به انواع متنوعی از برنامه های آموزشی، تجربیات یادگیری، رویکردهای آموزشی و استراتژی های حمایتی تحصیلی اشاره دارد که برای رسیدگی به نیازها، علایق، آرزوها یا پیشینه های فرهنگی متمایز دانش آموزان در نظر گرفته شده است. نیاز به کاربردی کردن آموخته ها و مطالب آموزش داده شده در حرفه و زندگی و به کارگیری آن ها در هنگام تصمیم و عمل یکی از دغدغه های اصلی معلمان در سطح خرد و برنامه ریزان در رده های سیاست گذاری می باشد. هدف از آموزش و یاددهی جهت دادن به رشد بهینه دانش آموزان در مسیر مطلوب و در جهت اهداف تعیین شده می باشد و زمانی می توان از موفقیت های تحصیلی صحبت کرد که آموزش منجر به تغییر در اندیشه، شناخت، باور و رفتار دانش آموز شده باشد. یکی از این عوامل مهم که می تواند بر کیفیت و کمیت یادگیری اثر گذار باشد و همچنین به عنوان ابزاری برای سنجش آموخته ها استفاده شود، یادگیری مبتنی بر عملکرد بهره گیری از آموخته ها در دنیای خارج و محیط های واقعی است. این پژوهش به صورت مروری-تحلیلی به بررسی مقالات موجود با عنوان تجربه زیسته دانشجو معلمان از واحد کارورزی پرداخته تا به بیان درک نقش کارورزی به عنوان یک فعالیت مبتنی بر یادگیری، ارائه تعریفی جامع از کارورزی، نحوه و مراحل اجرا، ارزشیابی و چالش های پیش روی این روش آموزشی اهمیت و ضرورت و همچنین توصیه های دانشجو معلمان در اعتلای برنامه درسی کارورزی پرداخته است.

کلیدواژه ها:

کارورزی ، تجربه زیسته ، معلمان ، یادگیری شخصی سازی شده