چگونه توانستم مشکل کمرویی و عدم اعتماد به نفس دانش آموز طلاق را کاهش دهم؟

اعتماد به نفس و مهارتهای ارتباطی از مهمترین عوامل موثر بر موفقیت تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان هستند. دانش آموزانی که از خانواده های طلاق می آیند به دلیل تجربیات تلخ خانوادگی و فقدان حمایت عاطفی، کافی بیشتر در معرض مشکلاتی همچون کم رویی، انزوا و عدم مشارکت در فعالیتهای گروهی قرار می گیرند. این عوامل می توانند به شدت بر عملکرد تحصیلی و سلامت روانی آنها تاثیر منفی بگذارند. هدف این اقدام پژوهشی بررسی و اجرای راهکارهای موثر برای کاهش کم رویی و افزایش اعتماد به نفس دانش آموز طلاق در پایه سوم دبستان مدرسه دولتی شرف عجبشیر بود. دانش آموز مورد مطالعه دختری ۹ ساله به نام ندا شرقی بود که از طلاق والدین و زندگی با مادر دچار کم رویی، شدید گوشه گیری، عدم مشارکت در کلاس و مشکلات ارتباطی با همکلاسی ها شده بود. با استفاده از روش های مختلفی از جمله مشاوره فردی، تشویق و پاداش، ایجاد فعالیتهای گروهی و مشارکتی، استفاده از روش های تدریس فعال و بازخورد مثبت، روند تغییر رفتار و بهبود اعتماد به نفس ندا به صورت مستمر پیگیری شد. نتایج نشان داد که این مداخلات توانستند مشارکت اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانش آموز را بهبود بخشند و او را به فردی فعالتر و با انگیزه تر تبدیل کنند. این مطالعه بر اهمیت نقش معلم به عنوان حمایتگر روانی و اجتماعی تاکید کرده و پیشنهاد می کند که مدارس توجه ویژه ای به دانش آموزان با شرایط خانوادگی خاص داشته باشند. همچنین توصیه می شود برنامه های مشاوره ای تخصصی و آموزش مهارتهای زندگی برای این گروه از دانش آموزان توسعه یابد. این اقدام پژوهشی می تواند الگویی مفید برای معلمان و مدیران مدارس باشد تا با بهره گیری از روش های هدفمند مشکلات مشابه را در دانش آموزان کاهش دهند.

کلیدواژه ها:

کمرویی اعتماد به نفس دانش آموز ، طلاق ، مداخله ، آموزشی ، مشارکت اجتماعی