فناوریهای نوین و تاثیرات آن بر نظام آموزشی و تحول فرآیند یادگیری

هدف از پژوهش حاضر فناوریهای نوین و تاثیرات آن بر نظام آموزشی و تحول فرآیند یادگیری است. روش پژوهش در این پژوهش بصورت مروری و با تحلیل منابع علمی داخلی و خارجی می باشد. نتایج نشان داده با رشد فناوریهای نوین، نظام آموزشی با تحولی بنیادین روبرو شده است. ورود فناوریهایی چون هوش مصنوعی، یادگیری ماشینی واقعیت افزوده و مجازی، اینترنت اشیاء، پلتفرم های آموزش آنلاین و ابزارهای یادگیری تطبیقی باعث دگرگونی در شیوه های تدریس، مدیریت آموزشی و نحوه یادگیری فراگیران شده است. در نظام های آموزشی سنتی، فرآیند یادگیری عمدتا مبتنی بر معلم محوری، انتقال دانش از طریق کتاب های درسی و ارزشیابی های محدود و یک جانبه است، اما در بستر فناوریهای نوین آموزش، به سمت یادگیری تعاملی، خودتنظیمی و ارزیابی های پویا و پیوسته رفته است. تاثیر فناوریهای نوین را می توان در چندین جنبه مشاهده کرد. نخست، افزایش دسترسی به منابع آموزشی متنوع است؛ پلتفرم های یادگیری آنلاین و کتابخانه های دیجیتال، امکان یادگیری در هر زمان و مکان را برای دانش آموزان و معلمان فراهم کرده اند. دوم، شخصی سازی فرآیند یادگیری با استفاده از الگوریتم های هوش مصنوعی، نیازها، سبک های یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را تحلیل کرده و محتوا و تمرین های متناسب با سطح و سرعت یادگیری هر فرد را ارائه می دهد. سوم، افزایش انگیزش و درگیری شناختی فراگیران است؛ فناوریهایی نظیر گیمیفیکیشن، واقعیت افزوده و محیط های شبیه سازی شده، باعث ارتقا علاقه، مشارکت فعال و یادگیری عمیق تر می شوند. چهارم، ارتقا مهارت هایی نظیر تفکر انتقادی، حل مساله، همکاری و سواد دیجیتال است که از طریق تعامل با فناوری ها تقویت می گردد. در کنار این مزایا، استفاده از فناوری های نوین نیازمند بازنگری در ساختارها و سیاست های آموزشی نیز هست. برنامه ریزی برای توسعه زیرساخت های فناورانه، توانمندسازی معلمان در استفاده موثر از فناوری، تولید محتوای دیجیتال بومی و ایجاد نظام های ارزشیابی متناسب با آموزش فناورانه از جمله پیش شرط های بهره برداری اثربخش از این فناوری ها بشمار می رود. همچنین چالش هایی چون شکاف دیجیتال، وابستگی بیش از حد به فناوری و کاهش تعاملات انسانی نیز باید با رویکردی انتقادی و مدیریت شده مورد توجه قرار گیرد. فناوری های نوین نه تنها ابزار هایی برای تسهیل آموزش، بلکه محرک هایی برای تحول در نگرش ها، روش ها و اهداف آموزش و یادگیری محسوب می شوند. نظام آموزشی آینده باید بتواند با پذیرش و انطباق هوشمندانه با این فناوری ها، بستری برای یادگیری مادام العمر، انعطاف پذیر و متناسب با نیازهای فردی و اجتماعی فراهم سازد. این تحول مستلزم نگرش سیستمی، مشارکت همه جانبه ذینفعان آموزشی و بهره گیری متوازن از نوآوری و ارزش های انسانی در فرآیند یاددهی-یادگیری است.

کلیدواژه ها:

فناوریهای نوین نظام ، آموزشی تحول فرآیند یادگیری ، آموزش و پرورش