تحلیل تاثیر سبکهای مدیریت آموزشی مشارکتی بر کیفیت فرایند یاددهی – یادگیری و انگیزش معلمان

مدیریت آموزشی مشارکتی رویکردی نوین در نظامهای آموزشی است که بر تعامل موثر میان مدیران معلمان و دانش آموزان تاکید دارد. این سبک مدیریتی با ایجاد فضای همکاری و مشارکت به بهبود کیفیت فرآیند یاددهی – یادگیری و افزایش انگیزش معلمان کمک می کند. هدف این پژوهش بررسی تاثیر مدیریت مشارکتی بر جنبه های مختلف تدریس و یادگیری از جمله ارتباطات حرفه ای، خلاقیت معلمان و میزان درگیری آنها در تصمیم گیری های آموزشی است. در این مطالعه علاوه بر بررسی نظری مفهوم مدیریت مشارکتی، به تحلیل تجربیات عملی و تاثیرات آن بر محیط های آموزشی پرداخته شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که به کارگیری این سبک مدیریتی می تواند حس مسئولیت پذیری و تعلق خاطر معلمان را افزایش دهد، ارتباطات میان اعضای کادر آموزشی را تقویت کند، و به بهبود فضای یادگیری دانش آموزان منجر شود. از سوی دیگر چالش هایی مانند مقاومت در برابر تغییر، نیاز به آموزش های تخصصی، و ضرورت بازنگری در ساختارهای مدیریتی نیز مورد توجه قرار گرفته اند. نتایج تحقیق بیانگر آن است که مدیریت آموزشی مشارکتی نه تنها کیفیت آموزش را ارتقا می بخشد بلکه باعث افزایش انگیزش معلمان، کاهش استرس کاری آنها و ایجاد محیطی پویا و نوآورانه در مدارس و موسسات آموزشی می شود. این پژوهش با ارائه پیشنهادهایی برای اجرای موفق تر این سبک مدیریتی، راهکارهایی جهت بهینه سازی فرآیندهای آموزش و یادگیری ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

مدیریت مشارکتی ، کیفیت ، آموزش ، انگیزش معلمان ، تعامل آموزشی