بررسی نقش یادگیری فعال در انگیزش تحصیلی دانش آموزان

زمینه و هدف: انگیزش تحصیلی یکی از مهمترین عوامل موثر بر پیشرفت و موفقیت آموزشی دانش آموزان محسوب می شود. در سالهای اخیر کاهش انگیزه در میان دانش آموزان دوره متوسطه به یکی از دغدغه های جدی نظام آموزشی تبدیل شده است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر یادگیری فعال بر انگیزش تحصیلی دانش آموزان پایه هشتم متوسطه اول بود. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه هشتم یکی از مدارس دولتی شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود. نمونه گیری به روش خوشه ای چند مرحله ای انجام شد و ۶۰ دانش آموز به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۳۰ نفر) جای گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه انگیزش تحصیلی والرند و همکاران (۱۹۹۲) بود. گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه تحت آموزش مبتنی بر یادگیری فعال قرار گرفت؛ در حالی که گروه کنترل آموزش های متداول سنتی را دریافت کرد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس (ANCOVA) تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمره انگیزش تحصیلی در گروه آزمایش پس از اجرای مداخله به طور معناداری افزایش یافت (۰.۰۰۱ > p)، در حالی که در گروه کنترل تغییر معناداری مشاهده نشد. همچنین اندازه اثر آموزش یادگیری فعال نسبتا بالا بود (۰.۳۴ = Eta۲). نتیجه گیری: استفاده از روش های یادگیری فعال می تواند نقش موثری در ارتقاء انگیزش تحصیلی دانش آموزان داشته باشد. بنابراین پیشنهاد می شود سیاست گذاران و برنامه ریزان آموزشی این شیوه ها را در برنامه های درسی رسمی مدارس لحاظ کنند.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، فعال ، انگیزش تحصیلی ، دوره متوسطه ، آموزش و پرورش ، آموزش نوین