مروری نظام مند بر شیوه های افزایش خودکارآمدی در نوجوانان و تاثیر آن بر کاهش اعتیاد به اینترنت

امروزه اعتیاد به اینترنت یکی از مهمترین چالشهای سلامت روان در میان نوجوانان جوامع دانش بنیان محسوب میشود که علاوه بر تاثیرات منفی بر عملکرد تحصیلی و اجتماعی ابعاد روان شناختی عمیقی نیز دارد. از بین متغیرهای موثر در پیشگیری و کاهش این نوع اعتیاد، خودکارآمدی نقش برجسته ای ایفا می کند. خودکارآمدی به باور فرد نسبت به تواناییهای شخصی در مقابله با موقعیتهای مختلف اشاره دارد و به عنوان یک عامل محافظتی در مقابل رفتارهای نا انطباقی می تواند الگوی استفاده از اینترنت را تحت تاثیر قرار دهد. این مطالعه به صورت نظام مند به واکاوی منابع موجود در حوزه رابطه بین خودکارآمدی و اعتیاد به اینترنت در میان نوجوانان پرداخته و روشهای مختلف افزایش خودکارآمدی را مورد بررسی قرار داده است. نتایج نشان می دهد که خودکارآمدی بالاتر با کاهش زمان استفاده از اینترنت، بهبود تنظیم هیجانی و افزایش انگیزه تحصیلی همراه است. همچنین مداخلات مبتنی بر ذهن آگاهی، مشاوره کوتاه مدت راه حل محور، آموزش مهارتهای زندگی و تعامل والد فرزند به عنوان روشهای موثر در تقویت خودکارآمدی شناسایی شده اند. این مطالعه ضمن ارائه چارچوبی جامع از وضعیت موجود، دانش به شناسایی شکافهای تحقیقاتی و پیشنهاداتی برای مطالعات آینده نیز پرداخته است. بنابراین توجه به خودکارآمدی به عنوان یک متغیر قابل تغییر می تواند به طراحی برنامههای پیشگیرانه و درمانی موثر در محیطهای آموزشی، خانوادگی و بالینی کمک کند.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی اعتیاد به اینترنت ، نوجوانان ، مداخلات روانشناختی ، تنظیم هیجانی ، مهارتهای زندگی