بررسی رابطه راهبردهای یاددهی- یادگیری و پیشرفت تحصیلی با نقش واسطه ای

نوآوری آموزشی فروزان محمدی طیبی کارشناسی ارشد برنامه ریزی آموزشی دانشگاه آزاد فیروزآباد این پژوهش با هدف بررسی رابطه راهبردهای یاددهی-یادگیری و پیشرفت تحصیلی با نقش واسطهای نوآوری آموزشی در دانش آموزان مدارس متوسطه دوم شیراز انجام شد. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان مدارس متوسطه دوم شیراز در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ به تعداد ۵۶۱۴ نفر بودند که از بین آنها و به رو نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای تعداد ۳۵۹ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامههای پیشرفت تحصیلی ولز (۲۰۱۰)، راهبردهای یادگیری - یاددهی ابراهیمی و همکاران (۱۴۰۱) و نوآوری آموزشی فورست و همکاران (۲۰۰۷) بود که روایی و پایایی آنها به ترتیب با استفاده از روشهای تحلیل گویه و آلفای کرونباخ محاسبه تایید شد برای تحلیل دادهها از آمار توصیفی میانگین و انحراف استاندارد و آمار استنباطی (تی تک نمونه تی تست مستقل ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر) استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین متغیرهای نوآوری ،آموزشی پیشرفت تحصیلی و راهبردهای یاددهی یادگیری بالاتر از متوسط میباشد و تفاوت معناداری بین میانگین متغیرها و میانگین نظری وجود دارد بین راهبردهای یاددهی-یادگیری و نوآوری آموزشی رابطه مثبت و معنادار آماری وجود ندارد بین نوآوری آموزشی و پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار آماری وجود دارد. بین متغیرهای راهبردهای یاددهی- یادگیری و پیشرفت تحصیلی رابطه معنی دار وجود دارد نقش واسطه گری نوآوری آموزشی در رابطه بین متغیرهای پیشرفت تحصیلی و راهبردهای یاددگی- یادگیری تائید نشد

کلیدواژه ها:

راهبردهای یاددهی- یادگیری ، پیشرفت تحصیلی ، نوآوری آموزشی ، دانش آموزان