تاثیر بازیهای آموزشی و روشهای یادگیری مبتنی بربازی بر رشد و توسعه مهارتهای شناختی دانش آموزان

بازیهای آموزشی و روشهای یادگیری مبتنی بر بازی به عنوان رویکردی نوین در فرآیند آموزش نقش چشمگیری در رشد و توسعه مهارتهای شناختی دانش آموزان ایفا می کنند. این شیوه ها با بهره گیری از اصول روانشناسی شناختی و یادگیری فعال، محیطی پویا، جذاب و تعاملی برای فراگیران فراهم می آورند که در آن انگیزش درونی، مشارکت فعال و تمرکز ذهنی دانش آموزان افزایش می یابد. هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر بازیهای آموزشی و یادگیری مبتنی بر بازی بر مهارتهای شناختی نظیر حافظه، توجه، تفکر، انتقادی، حل مساله، خلاقیت و تصمیم گیری در دانش آموزان است. استفاده از بازیهای هدفمند آموزشی می تواند باعث بهبود عملکرد حافظه کاری، ارتقا توانایی های تحلیل و طبقه بندی اطلاعات و افزایش دقت و تمرکز در دانش آموزان گردد. همچنین، بازی ها با ایجاد موقعیت های مساله محور و فراهم کردن فرصت آزمون و خطا به رشد مهارت های حل مساله و تفکر منطقی کمک شایانی می کنند. در روش های یادگیری مبتنی بر بازی، دانش آموز بجای دریافت صرف اطلاعات، درگیر تجربه و تعامل فعال با مفاهیم می شود؛ این فرآیند موجب تثبیت عمیق تر مطالب و ارتقا توانمندی های ذهنی او می شود. بازیهای آموزشی قابلیت ارتقا مهارت های اجتماعی، عاطفی و ارتباطی را دارند. این عوامل بطور غیرمستقیم در بهبود عملکرد شناختی تاثیر گذارند، به ویژه در دوره ابتدایی که اساس شکل گیری ساختارهای شناختی و شخصیتی کودک است، بهره گیری از این روش ها به رشد همه جانبه دانش آموزان کمک می کند. استفاده از فناوری های نوین نظیر واقعیت افزوده، بازی های دیجیتال و شبیه سازی های آموزشی در چارچوب یادگیری مبتنی بر بازی، نقش بسزایی در توسعه مهارت های شناختی ایفا می کنند. ادغام بازیهای آموزشی در برنامه درسی مدارس نه تنها موجب جذاب سازی فرآیند یاددهی-یادگیری می شود، بلکه بستری موثر برای پرورش تفکر خلاقیت و توانایی های شناختی دانش آموزان فراهم می سازد. این امر می تواند به تحول بنیادین در شیوه های تدریس سنتی منجر شده و با فراهم سازی فرصت یادگیری، فعال، گامی موثر در جهت تحقق اهداف آموزش نوین برداشته شود.

کلیدواژه ها:

بازیهای آموزشی ، یادگیری مبتنی بربازی ، مهارتهای شناختی ، دانش آموزان